Είδαμε τα Ανεξάρτητα κράτη στο θέατρο Χώρα

Γράφει η Λένα Σάββα

Ο Βασίλης Τσιρώνης υπηρέτησε ως γιατρός των εξόριστων στον Αη Στράτη, κατήγγειλε δημόσια την κυβέρνηση της ΕΡΕ για τις άθλιες συνθήκες κράτησης και για ανθρωποκτονίες εκ προμελέτης και τον Ερυθρό Σταυρό για συνθηκολόγηση και υποταγή. Φυλακίστηκε σε Ελλάδα κι εξωτερικό, πολέμησε τη χούντα, ίδρυσε δικό του κόμμα κι ανακήρυξε το σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο ανεξάρτητο κράτος. Μετά από πολύμηνη πολιορκία όπου εκφωνούσε πύρινους λόγους από το μπαλκόνι του, τα χαράματα της 11ης Ιουλίου 1978, εικοσιοκτώ ένστολοι των ΜΑΤ με διαταγή του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και του Διευθυντή της Αστυνομίας έκαναν έφοδο στο σπίτι του. Ο Τσιρώνης βρέθηκε νεκρός με μια σφαίρα στο κέντρο του μετώπου. Η επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας ήταν ότι ο Τσιρώνης αυτοκτόνησε. Δύο μέρες αργότερα η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ο Τσιρώνης με τις αντικρατικές κι αντικοινωνικές εκδηλώσεις του, ήταν απειλή και κίνδυνος για τους αθώους πολίτες. Πρόσθεσε ότι πολίτες κάθε πολιτικής απόχρωσης ζητούσαν απο τις αρχές να θέσουν τέρμα στην επικίνδυνη δράση του Τσιρώνη.

Αυτό το θέμα επέλεξαν οι Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και Γιώργος Παλούμπης στο νέο τους σενάριο το οποίο σκηνοθετεί ο Γιώργος Παλούμπης. Η παράσταση είναι μια παραγωγή του θεάτρου του Νέου Κόσμου.

Η σκηνή του Χώρα έχει μετατραπεί άκρως επιτυχημένα από την Νατάσα Παπαστεργίου σε γραφεία μεγάλης εφημερίδας.Εκεί πολιτικοί συντάκτες και ο επικεφαλής τους μάχονται καθημερινά για την αλήθεια και την μετάδοση της, για μια καθαρή κι ανεξάρτητη δημοσιογραφία..... ε;... Φυσικά όλοι θα θέλαμε να είναι έτσι. Αλλά δεν είναι. Ανταγωνισμοί, πισώπλατα μαχαιρώματα, κλοπές ιδεών και κειμένων, φιλοδοξίες και μεγαλομανίες, πεσίματα διαφόρων ειδών. Ένας γραφειοκρατικός πόλεμος για λίγη περισσότερη εξουσία, μια μικρογραφία του καπιταλιστικού και πατριαρχικού συστήματος.

Σ' αυτό το...... δημιουργικό κλίμα που είναι παραπάνω από προφανής η αγαστή συνεργασία Τύπου και κράτους, (θλιβερό μέχρι δακρύων το γεγονός ότι κατέχουμε σαν χώρα μια από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως στην έλλειψη ελευθερίας του τύπου) έρχεται μια νέα δημοσιογράφος η Μαρία Θεοφίλου. Ακριβώς τη μέρα που αυτοκτονείται ο γιατρός. Η Μαρία ξεκινά μια έρευνα κι όσο ανακαλύπτει πράγματα που την οδηγούν στην αλήθεια τόσο παθιάζεται και φιλοδοξεί τελείως ανεδαφικά ότι θα μπορέσει να αποκαλύψει την πραγματική ιστορία. Σε κάποιους όμως δεν αρέσει καθόλου αυτό.

Τα ανεξάρτητα Κράτη είναι μια παράσταση-γροθιά, μια παράσταση δυναμίτης στον εφησυχασμό και στο βόλεμα. Με μια σκηνοθεσία γρήγορη και δυναμική, αλλά και κρυστάλλινα παραστατική, ο Τσιοτσιόπουλος και ο Παλούμπης κάνουν μια βαθειά τομή στον "ασθενή" και βγάζουν όλη τη σαπίλα, όλα τα καρκινώματα όλη την παθογένεια ενός μηχανισμού για τον οποίο αναρρωτιόμαστε: Είναι κράτος; Υπάρχει κράτος; Όπως η λεζάντα που μας υποδέχεται πάνω στη σκηνή πριν αρχίσει η παράσταση.

Η μουσική του Κώστα Νικολόπουλου ακολουθεί με τέμπο και ρυθμό την ιστορία και οι φωτισμοί του Βασίλη Κλωτσοτήρα, αντιστέκονται σθεναρά στο σκοτάδι που πάει να τους καταπιεί.

Μία δυνατή ομάδα ερμηνευτών που η χημεία μεταξύ τους "μιλάει" κάνει την παράσταση να είναι μια από τις πιο συζητημένες και καλύτερες παραστάσεις της σεζόν.

Τα παλαιότερα μέλη της ομάδας Στάθης Σταμουλακάτος, Μάκης Παπαδημητράτος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Βασιλική Διαλυνά και Θάνος Αλεξίου, είναι βαθιά αληθινοί και αυθεντικοί γιατί τα Ανεξάρτητα Κράτη είναι τόσο αληθινά όσο ένα "παραμύθι" και τόσο ψεύτικα, όσο η ίδια η ζωή. Υποδειγματικές ερμηνείες που σε αγγίζουν με την αλήθεια και τον ρεαλισμό τους.

Ο Στέλιος Δημόπουλος κόντρα σε κάθε μανιέρα και τυποποίηση, κάθε φορά γίνεται ένας άλλος, μια τελείως διαφορετική περσόνα.
Εξαιρετικός ηθοποιός με εντυπωσίασε για δεύτερη φορά μετά τη συγκλονιστική ερμηνεία του στο Μάθε με να φεύγω.

Εξαιρετική η Άλκηστις Ζιρώ στο ρόλο της μαχητικής δημοσιογράφου, με μια λιτή, στέρεα δομημένη αλλά βαθιά κι εσωτερική ερμηνεία.

Από την Ελεάνα Καυκαλά εισπράξαμε ευαισθησία, δυναμισμό και προς το τέλος μια δόση συμβιβασμού. Όμως ο κόκκινος φάκελλος έμεινε στα χέρια της κι αυτή η μικρή και στενή χαραμάδα που άφησαν οι συγγραφείς, θα μπορούσε να παράγει το φως που απαιτείται για την κάθαρση. Υπόσχεση; Πρόθεση; Συνέχεια; Ένα βαθύ πιστεύω στον Άνθρωπο και στο Μέλλον, μας έκανε να φύγουμε από το θέατρο Χώρα με χαμόγελο, παρά το σκληρό θέμα της παράστασης.

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/aneksartita-krati/