Είδαμε τη Σκύλα στο θέατρο Αλκμήνη

Γράφει η Λένα Σάββα

" Ονειρευόμουν πάντοτε έναν έρωτα, μια περιπέτεια τυχαία, ένα θαύμα. Λαχταρούσα πάντα αυτό που για τους άλλους ήταν αυτονόητο.Μια γυναίκα να με φιλάει και να με λέει 'αγάπη μου'.

Στα 150 χρόνια από τη γέννηση του συγγραφέα Ζορζ ντε λα Φουσαρντιέρ, παρουσιάζεται η θεατρική μεταφορά του γνωστού μυθιστορήματος από την Κερασία Σαμαρά για πρώτη φορά στην Ελλάδα και σε μετάφραση Ισμήνης Δούκα.

Δύο άστεγοι ζητιάνοι συναντιούνται στο δρόμο κι αναγνωρίζονται. Μια ολόκληρη ιστορία τους ενώνει που αρχίζει να ξετυλίγεται μπροστά μας.

Οι δύο αφηγητές που θυμίζουν κλόουν ενός τσίρκου, αφηγούνται αυτή την ιστορία με χιούμορ, με σαρκασμό, με ειρωνεία ενίοτε.

Τα τραγούδια που ακούγονται, γράφουν η Κερασία Σαμαρά τους στίχους και ο Τάκης Μπαρμπέρης τη μουσική καθώς κι ένα υπέροχο μουσικό σύνολο που ντύνει την παράσταση.

Μεσοπόλεμος στο Παρίσι, 1929 και συμβαίνει το οικονομικό κραχ στις ΗΠΑ που έχει άμεσες επιπτώσεις και στην Ευρώπη. Καταρρέουν τα πάντα και οι άνθρωποι μοιάζουν ναυαγοί που ψάχνουν μια σανίδα για να σωθούν.

Ο Μωρίς παντρεύεται για να γιατρέψει τη μοναξιά του με την Αντέλ που δεν την αγαπά, ζωγραφίζει για να δραπετεύει από το κλουβί του, όπως λέει, και ξεφεύγει από τη ρουτίνα του με πληρωμένο έρωτα.
Κάποια στιγμή ερωτεύεται τη Λούλου η οποία έχει προαγωγό τον Ντεντέ κι από κει αρχίζει η κατρακύλα.

Η ελευθερία είναι αγαθό που κοστίζει ακριβά".

Ο Μανώλης Ιωνάς- Μωρίς δίνει μια συναρπαστική ερμηνεία. Είτε ως ταπεινό φοβισμένο ανθρωπάκι, είτε ως καταπιεσμένος σύζυγος, είτε ως παθιασμένος εραστής, είτε ως ζωγράφος που μέσα από τα έργα του αγγίζει το μεγαλείο που δεν εκφράζει στη ζωή του, είτε ως ο πονηρός σύζυγος που πασάρει τη γυναίκα του στον πρώην, είναι καθηλωτικός. Και μέσα απ' όλες αυτές τις περσόνες βγαίνει αλώβητος, με τη φλόγα μέσα του να παραμένει ασβέστη, γιατί ένα πράγμα μόνο θέλησε. Μία γυναίκα να τον φιλάει και να τον λέει 'αγάπη μου'.
"Αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι, ότι πολύ ονειρεύτηκες".
Είναι εκπληκτικός ο τρόπος του να αλλάζει ύφος και ρόλους με ταχύτητα αστραπής ενώ φαίνεται να παραμένει ο ίδιος. Από θύμα γίνεται θύτης, από αθώος γίνεται διαβολάκος, από εξαπατημένος γίνεται τιμωρός, έστω και μέσω της απόγνωσης του ή μέσω των κατακερματισμένων ονείρων του.

"Κανείς δεν μ' έμαθε να ζωγραφίζω. Το έργο φυτρώνει μέσα μου σα σπόρος. Ωριμάζει κι ανθίζει σαν λουλούδι."

Σε πρώτη ανάγνωση η Λούλου που είναι θύμα ενός σκληρού κι αδίστακτου προαγωγού, δεν δικαιολογεί τον τίτλο του έργου.
Ποια είναι λοιπόν η σκύλα του Φουσαρντιέρ; Μήπως η σκληρή αυτή εποχή (μέχρι και σήμερα) που η οικονομική κρίση και η μαυρίλα του Μεσοπολέμου τρελαίνει τους ανθρώπους αλλοιώνοντας κάθε αξιακό σύστημα, θεοποιώντας το χρήμα και μετατρέποντας τον άνθρωπο, την τέχνη και τον έρωτα σε εμπορεύσιμα είδη;
Μήπως σκύλα είναι η απελπισμένη ανάγκη των ανθρώπων να επιβιώσουν με κάθε τρόπο, σ' ένα κόσμο χωρίς συναισθήματα καταπνίγοντας κι αυτοί τα δικά τους;
Μήπως σκύλα είναι η Αντέλ που εκπροσωπεί αυτόν τον παγερό κόσμο;

Η σκύλα είναι ένα συγκλονιστικό έργο που κραυγάζει ότι δίκαιοι και άδικοι, καλοί και κακοί, είναι τελικά όλοι θύματα σ' έναν ανελέητο στρόβιλο μιας σκοταδιστικής περιόδου και η μόνη λύση φαίνεται να είναι (τότε και τώρα) ένα μικρό φως στο βάθος του τούνελ

.

Στο εικαστικό σύμπαν της παράστασης κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι δύο αφηγητές (Κερασία Σαμαρά και Δημήτρης Καραβιώτης) με τα γκροτέσκο ρούχα και καπέλα τους, με τις πικάντικες αφηγήσεις τους και τις χορευτικές κινήσεις τους, σ' έναν χώρο τύπου βαριετέ που τους περιβάλλει.
Και ως έμποροι κι εκτιμητές έργων τέχνης είναι απολαυστικοί.

Εξαιρετική η δουλειά της σκηνογραφίας και των κοστουμιών από την Εύα Μελά και την Άννα Λουκίδη-Ανδρέου.
Με ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα δημιουργούν την ατμόσφαιρα αυτής της σκοτεινής εποχής, βάζοντας χρώματα φωτεινά μέσα στο μαύρο και τους πολύ όμορφους πίνακες της Εύας Μελά.
Απολαμβάνουμε εικαστικές εικόνες υψηλής αισθητικής, όπως το γυναικείο σώμα που γίνεται βιολί, η γυμνότητα της Λούλου στον καναπέ, σαν υπερβατική φιγούρα φωτισμένη εξαίσια από τον Βαγγέλη Μούντριχα.
Δυνατή κι αδιαχώριστη η συνεργασία σκηνικών και φωτισμών, φτιάχνουν ένα άρτιο αποτέλεσμα.

Η σκηνοθετική δουλειά της Κερασίας Σαμαρά είναι από τις καλύτερες της.
Παρακολουθώ χρόνια αυτή την χαρισματική καλλιτέχνιδα και βλέπω ότι κάθε νέα της δουλειά είναι επίπεδα παραπάνω από την προηγούμενη που με είχε ενθουσιάσει.
Εδώ δημιουργεί μια πλούσια παράσταση, εισάγοντας κι ενσωματώνοντας διαφορετικά στοιχεία όπως αφήγηση τύπου τσίρκου, βαριετέ, γκροτέσκο, χορευτικές κινήσεις (κίνηση-χορογραφίες Ρούλα Κουτρουμπέλη) και τραγούδια, συμπνέοντας με τον συγγραφέα για να καταδείξει το πώς η ζωή, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν, διαμορφώνει το ανθρώπινο υλικό της.
Η Σαμαρά αγαπώντας πάντα αυτό που κάνει, αγκαλιάζει τους ήρωες του έργου σαν να είναι μικρά παιδιά και τους αθωώνει παρ' όλα τα λάθη τους. Μέσα στη δουλειά της είναι διάχυτη η τρυφερότητα και η συμπόνοια.
Η σκηνοθεσία της είναι ένα έργο τέχνης όπως οι πίνακες του Μωρίς. Υψηλή αισθητική και εικαστικότητα από τις οποίες εκρέουν η βαθιά της ευαισθησία και το πάθος της για την τέχνη που υπηρετεί.

Πολύ δυνατές ερμηνευτικά οι παρουσίες των: Χίλντας Ηλιοπούλου ως Αντέλ, Βασίλη Βλάχου ως Αλέξις, Χρήστου Κασιέρη ως Ντεντέ, Αγγελικής Ξενία ως Λούλου.

Όσοι θέλετε να απολαύσετε μια υψηλής αισθητικής παράσταση, που συνδυάζει την ψυχαγωγία με την τέχνη, σπεύσατε στο Αλκμήνη. Είναι για λίγες παραστάσεις και δεν γνωρίζω αν θα πάει την επόμενη σεζόν. Το εύχομαι!

https://www.ticketservices.gr/event/alkmini-i-skyla/?lang=el