Πρεμιέρα λοιπόν για τον Βίκτορ ο οποίος καλείται να βγει στη σκηνή, στη σκηνή του θεάτρου και της ζωής, πλαισιωμένος απ´ τους συμπαίκτες του και απ´ τους συγγενείς του, ένα αρμονικό σύνολο οι πρώτοι μα ένα εν δυνάμει δυσλειτουργικό οι δεύτεροι. Τι θα κάνει λοιπόν ο μικρός μας Βίκτορ;

Θα μεγαλώσει ή θα παραμείνει παιδί; Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες εναλλακτικές. Θα παραμείνει παιδί μεγαλώνοντας ή θα μεγαλώσει παραμένοντας παιδί; Όπως και να έχει ο Βίκτορ μας κερδίζει αμέσως με την είσοδο του στη σκηνή, η παιγνιώδη διάθεση του μικρού σκανταλιάρικου παιδιού μαζί με την όπως πάντα αποκαλυπτική μεταμόρφωση του Μάνου, η προκλητική αθωότητα μαζί με την ξεκάθαρη υποκριτική δεινότητα του ηθοποιού δημιουργούν μια απολαυστική όσο και μεγάλου διαμετρήματος ερμηνεία που προσθέτει στη φαρέτρα του εκπλήσσοντας και εντυπωσιάζοντας μας για μια ακόμα φορά υποδυόμενος ίσως τον πιο δύσκολο και απαιτητικό ρόλο που υπάρχει εντός και εκτός σκηνής: το παιδί.

Ένα ολωσδιόλου αθώο πλάσμα, γεννημένο τυχαία σε κάποια «οικογένεια» της οποίας την ενοχή, τα τραύματα και τις δυσλειτουργίες θα επωμιστεί σταδιακά σαν δικά του, θα κάνει πετσί του που επώδυνα θα διαχωρίσει το δικό του δέρμα από αυτό γεμίζοντας το πληγές, που δύσκολα θα απαλλαγεί από αυτό καμία φορά μέχρι και τον θάνατο του.

Σύσσωμος ο θίασος των ηθοποιών δημιουργούν ένα μοναδικό, ασύγκριτης σκηνικής χημείας σύνολο το οποίο αλληλεπιδρά χαρίζοντας την ιδιαίτερη ποιότητα του σε όλες τις ξεκαρδιστικές και όχι μόνο δράσεις που επιτελεί. Κωμωδία και τραγωδία συμπλέουν αρμονικά με οδηγό τους πάντα τον σουρεαλισμό, την λεπτή ειρωνεία που αναδεικνύει καίριας σημασίας ζητήματα σχετικά με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών από ενήλικες που δεν έχουν διαπαιδαγωγηθεί οι ίδιοι καταπώς φαίνεται σωστά, τη διαφθορά και υποκρισία του μεμπτού οικογενειακού βίου ο οποίος καταχωνιάζει αδιάντροπα τα εκάστοτε μυστικά και ψέματα κάτω από το χαλί στο οποίο παίζουν αμέριμνα τα τέκνα του με συνέπεια όταν τα τελευταία πάνω στο παιχνίδι τους έρχονται αντιμέτωπα μαζί τους να επισύρουν την οργή των γονέων τους.

Όντας αμετροεπείς, εγωιστές και προσκολλημένοι στενά στα προσωπικά τους συμφέροντα και επιδιώξεις, τα οποία απέχουν παρασάγγας από εκείνα των παιδιών τους το χάσμα παρουσιάζεται βαθύ και χωρίς ελπίδα συνένωσης. Η σουρεαλιστική διάθεση του έργου απαλύνει μα και τονίζει εντονότερα την δραματική κατάσταση δίνοντας μας μια πραγματικά ξεχωριστή θεατρική συνθήκη με την οποία κάθε θεατής πρέπει να αναμετρηθεί βγάζοντας τα δικά του συμπεράσματα για το νόημα και τα μηνύματα του. Εκπληκτικές ερμηνείες, φανταστικά σκηνικά και κουστούμια και όπως πάντα ανάδειξη ξεχωριστών έργων με τα οποία το θέατρο σταθμός φέρνει το κοινό σε επαφή επιτυγχάνοντας τοσο την ψυχαγωγία όσο και τον προβληματισμό του. Για αυτο λοιπόν μην χάνετε καιρό και αδράξτε την ευκαιρία να δείτε... τι τελικά συμβαίνει όταν τα παιδιά παίρνουν την εξουσία;

Συντελεστές
Μετάφραση – δραματουργική συνεργασία: Δημήτρης Ντάσκας
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Σκηνικά: Βίκυ Πάντζιου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Κινησιολογία: Ηλίας Χατζηγεωργίου
Μουσική Σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Λυδία Πολυζώη
Βοηθός σκηνογράφου: Ναταλία Αστυπαλίτη
Παραγωγή: Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο

Ερμηνεύουν: Θανάσης Βλαβιανός, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Μάνος Καρατζογιάννης, Αγγελική Μαρίνου, Μαριάννα Ντίρου,
Τζίνη Παπαδοπούλου, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη, Δημήτρης Φραγκιόγλου, Θανάσης Χαλκιάς
Στη μουσική της παράστασης ακούγεται το Allegro from Sonata in G minor RV 28 / A.Vivaldi σε διασκευή και εκτέλεση Δάφνης Μούσα.

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/biktor-i-ta-paidia-stin-eksousia/