Το «Μονόκλινο σε μπουάτ» της Όλγας Στέφου είναι ένα θαρραλέο βιβλίο από πολλές απόψεις. Δεν είναι μόνο η εξιστόρηση της διάγνωσης και της αντιμετώπισης μιας ανίατης αρρώστιας, η κατάθλιψη που ακολούθησε και η κακοποιητική συμπεριφορά ενός συντρόφου, αλλά και το αδιανόητο χιούμορ με το οποίο επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία της.
Το λογοτεχνικό της ντεμπούτο έχει μια εντυπωσιακά ρυθμική ροή, η γλώσσα είναι καθαρή και σύγχρονη με το ύφος της να θυμίζει τον αρχιτέκτονα της μικρής φόρμας, τον Μάριο Χάκκα, στην ευφυία, τον αυτοσαρκασμό και το ευθύβολο κοινωνικό σχόλιο.

Αυτός είναι σίγουρα ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν την Άννα Χατζησοφιά στην θεατρική απόδοση του κειμένου, στην μεταφορά του στο σανίδι με έναν τρόπο που το εγώ γίνεται εμείς και η ιστορία μιας γυναίκας μετατρέπεται σε καθολική φωνή για όλες.

Καμία μόνη. Καμία λιγότερη.

Η παράσταση που έκανε πρεμιέρα πέρσι και λάτρεψε δικαίως το αθηναϊκό κοινό, επέστρεψε και φέτος για περιορισμένες Κυριακές στην σκηνή Intermedia του Θεάτρου Αλκμήνη. Το «Μονόκλινο σε μπουάτ» παρουσιάζεται μέσα από τρία κάδρα, μέσα από τρεις διαφορετικές φωνές που ενώνονται για να αφηγηθούν την ιστορία μιας κακοποίησης και μιας σπάνιας μορφής σκλήρυνσης κατά πλάκας που η ηρωίδα ονομάζει «Καζαμπλάνκα». Την ώρα της αναμονής έξω από το γραφείο της ψυχιάτρου, η ηρωίδα μας εξιστορεί τον γολγοθά των εξετάσεων, των επεμβάσεων και των θεραπειών από την στιγμή της διάγνωσης, μέχρι τώρα που γνωρίζει το αναπόφευκτο και την ταυτότητά του, ενώ παράλληλα θυμάται την σχέση της με τον άντρα που σκότωσε την δική της ταυτότητα, που την έκανε στην αρχή να πιστέψει στον ίδιο και στον έρωτα, στην ομορφιά που έχει η ζωή μέσα στα ζόρια. Όμως ύστερα έγινε αυτός ο λόγος που η ζωή έχασε το φως και την ασχήμια της, μέσα από την βία, την σεξουαλική κακοποίηση, τον ψυχολογική βία και φυλακή.

Οι τρεις γυναίκες στη σκηνή μιλούν σε φαντάσματα, σε πεθαμένους που δεν «φεύγουν» όπως λέει η λαϊκή μας παράδοση, αλλά κατοικούν για πάντα μέσα στους ζωντανούς. Συναντούν το παρελθόν την στιγμή που είναι έτοιμες να το αποχωριστούν, σαν έναν αποχαιρετισμό όχι όμως για το λιμάνι της λήθης. Η ιστορία πρέπει να ειπωθεί για να μην ξεχαστεί, να μην χαθεί. Η ιστορία πρέπει να ειπωθεί για να σώσει όσες κινδυνεύουν να πέσουν στα ίδια δίχτυα, για όσες νιώθουν μόνες απέναντι στο τέρας, για όσες ψάχνουν να βρουν τη φωνή που θα πει όσα εκείνες δεν μπόρεσαν.

Η σκηνοθέτρια ενώνει τρεις γυναικείες φωνές, τρεις γενιές γυναικών με μια κόκκινη κλωστή από αίμα, αγώνα και πείσμα, τρεις γυναίκες ντυμένες στα λευκά που αρνούνται να κατρακυλήσουν στο σκοτάδι και παλεύουν άοκνα να φωτίσουν κάθε σπιθαμή της πληγής, να την μετατρέψουν ξανά σε ζωή. Έτσι κι αλλιώς η φωνή της ηρωίδας δεν αφήνει κανένα περιθώριο μοιρολατρίας. Η μάχη γι' αυτήν είναι ζωτικής σημασίας και τη δίνει με κάθε κόστος. Για την ασθένεια, για την ελευθερία από δυο χέρια-φυλακή, από τον πόνο του βιασμού και των μελανιών, για το γέλιο που δικαιούται κάθε άνθρωπος. Γι' αυτό και η σκλήρυνση γίνεται «Καζαμπλάνκα», η κατάθλιψη «μπουάτ» κι όλα αυτά σε μονόκλινα δωμάτια που έρχονται φαντάσματα ζωντανά και μη· άλλοτε για να τα ζεστάνουν κι άλλοτε για να τα παγώσουν.

Χωρίς να πέσει στην παγίδα του μελοδράματος και των εξεζητημένων ερμηνειών, η Χατζησοφιά μεταφέρει αριστοτεχνικά το κείμενο της Όλγας Στέφου στο σανίδι, επισφραγίζει το αστείρευτο σκηνοθετικό της ταλέντο σε μια παράσταση που χαρακτηρίζεται από απλότητα και ουσία, με μόνα χρώματα το λευκό και το κόκκινο που υπογραμμίζουν ποιητικά την βαρύτητα του έργου και το σύνθημα που θέλει να ακουστεί δυνατά: Καμία μόνη. Καμία λιγότερη.

Η Ιφιγένεια Καραμήτρου, η Τζίνη Παπαδοπούλου και η Ελένη Φιλίππα, δεμένες άρτια μεταξύ τους, στον απαιτητικό γνώμονα της μίας φωνής που μοιράζεται για να γίνει οικουμενική, είναι υποδειγματικές στις ερμηνείες τους, παρασέρνοντας τον θεατή βαθιά στην ιστορία και στις διάφορες πτυχές της, χαρίζοντας συγκινητικές και αστείες στιγμές, χωρίς να κάνουν καμία οικονομία στην ποιότητα που τις χαρακτηρίζει.

Μια αψεγάδιαστη και καθηλωτική παράσταση, το «Μονόκλινο σε μπουάτ» παίζεται κάθε Κυριακή στο Θέατρο Αλκμήνη μέχρι 4 Ιανουαρίου, ενώ το ομώνυμο βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Agrafina.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά)
Ιφιγένεια Καραμήτρου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Ελένη Φίλιππα

Κείμενο: Όλγα Στέφου
Σκηνοθεσία: Άννα Χατζησοφιά
Σκηνικά-κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Μουσική: Σταύρος Καρτάκης
Φωτισμοί: Διονύσης Γαγάτσος
Δημιουργία Τρέιλερ: Thanos Angelis / Παντελής Κονσολάκης
Επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Νταϊόγλου
Creative Agency: GridFox
Digital Marketing: Εύα Καραχάλιου
Παραγωγή: The artists
Δημόσιες σχέσεις: Νταίζη Λεμπέση

Εισιτήρια: https://www.ticketservices.gr/event/alkmini-monoklino-se-mpouat/?lang=el