Είδαμε την παράσταση το θεατρικό έργο «Αυτό το Παιδί» του Jöel Pommerat σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη & την παράσταση χορού «WOLVES» με χορογραφία της Ξένιας Θεμελή.

Γράφει η Ρίτα Μπούτση

Το παιδί μέσα στους λύκους; Ή ο λύκος μέσα στο παιδί;

« SuNdogs » Η θεατρική ομάδα «SuNdogs», αποτελούμενη απόφοιτους του 2024 της σχολής «Νέο Ελληνικό Θέατρο», παρουσιάζει στο Πλύφα δύο παραστάσεις: το θεατρικό έργο «Αυτό το Παιδί» του Jöel Pommerat σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη & την παράσταση χορού «WOLVES» με χορογραφία της Ξένιας Θεμελή. Όση ώρα περιμέναμε να ξεκινήσει η παράσταση κι ενώ έξω η κίτρινη μιμόζα τρεμόπαιζε στο κλαδί κάτω απ’ την συννεφιά, η κουρτίνα στο βάθος πρόδιδε γιατί ήταν ανοιχτή η πόρτα. Κάτι θα μπει ή κάτι θα βγει. Ένα beige χαλί με γούνινο εφέ, πρόδιδε σαν τα κύματα το ρεύμα της θάλασσας, τα μονοπάτια που τα πόδια των λύκων έζησαν με παπούτσια ή χωρίς.
Στο πρώτο σκέλος ένα γιορτινό Outfit οι ηθοποιοί σε αυστηρό σχεδόν στρατιωτικό θέλγητρο, ήρθαν με κλειστά μάτια. Έτσι όπως όλοι ερχόμαστε στη σκηνή της ζωής, στα ψηλαφητά. 8 γυναίκες και 2 άντρες. Όπως κι οι αναλογίες πια των φύλων. Ένα Vogue parade marshaling. Έντονο, επιτακτικό εκλεπτυσμένα ωμό, υπό τους ήχους του καρδιοχτυπιού. Έτσι όπως προμηνύεται το νέο παιδί, στον υπέρηχο της ζωής. Μπορείς να βγεις από το μάτριξ? Ή την μήτρα?
Έχει τελειώσει το παρτυ; ή μόλις αρχίζει όταν τελειώνει; Μπορείς να κρατήσεις την ασφυξίας ή την παιχνιδιάρικη σεξουαλική ένταση; Σιωπηλές, σαδιστικές δυναμικές- σε οπτικά δελεαστικές εκφράσεις μέσω της γλώσσας του σώματος. Με μια συνοχή και άρτια κατανομή τους στην σκηνή όπως σε μια κοινωνική εκδήλωση πάς καλοντυμένος αλλά θες να ξεφύγεις- θέλοντας ανάσα. Έτσι και στον τοκετό. Το νιάτο μετά την φιέστα, ερωτοτρόπησε και ήρθε το δεύτερο μέρος.
Με μια μάνα να εκφράζει απλά και απαλά τον περιοριστικό της εσωτερικό μονόλογο και τις πεποιθήσεις της χαϊδεύοντας τον σπλάχνο της σε απλό outfit. Ξεδιπλώνει μια σειρά ιστοριών σαν νέα αλλά σοφή ιτιά. Την ατρόμητη μάνα. Τις συγκρούσεις γονέων – παιδιών. Το μεγάλο κορίτσι που δεν το αφήνουν να μεγαλώσει. Το χάσμα της προσπάθειας για γεφύρωση και την απουσία κατανόησης. Το ίδιο μοτίβο σε όλες τις δυσλειτουργικές σχέσεις γονέων – παιδιών όπου το προβατάκι είναι πάντα με κάποιο μαγικό τρόπο ο λύκος . Μάνα – κ-όρη, πα-τέρας – Γιος. Ανεκπλήρωτες προσδοκίες. Ποιος είναι τελικά ο πιο ανώριμος; Ποια είναι τελικά η διάψευση; Ο θάνατος; Η αγάπη; Ποιος είναι τελικά ο λύκος στις σχέσεις;
Ήταν εκεί... Η αναίδεια της αμεσότητας
Και οι 10 λύκοι, ήταν, υπέροχοι.
Το παιδί μέσα στους λύκους; Ή ο λύκος μέσα στο παιδί;

https://www.artandlife.gr/athens/events/wolves_ayto_to_paidi_toy_joel_pommerat