Ο δήμος Σουλίου παρουσιάζει:

2 ο Festival Παραμυθιάς 2025

1 – 31 ΙΟΥΛΙΟΥ

Το ΚΡΙΚ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνω Τελεία, είναι ένα μεταποκαλυπτικό μυθιστόρημα το οποίο διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου η πανδημία του ΙRIS-20 -ενός μυστηριώδους πράσινου μικροοργανισμού που μετατρέπει τους ανθρώπους σε άβουλα σαρκοβόρα πλάσματα- συνεχίζει να αποτελεί απειλή. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ο Χρήστος και μια κοινότητα επιζώντων στην Πάρνηθα, που παλεύουν όχι μόνο με εξωτερικούς κινδύνους, αλλά και με τα τραύματα του παρελθόντος. Στη σημερινή μας συζήτηση, μιλάμε με τον άνθρωπο πίσω από το ΚΡΙΚ για την έμπνευση, τη θεματολογία και τις αγωνίες που διατρέχουν αυτό το συναρπαστικό και πολυεπίπεδο βιβλίο.

1. Η ιδέα του IRIS-20 ως πρώτου μικροοργανισμού με δικό του χρώμα είναι ιδιαιτέρως πρωτότυπη καθώς αυτός δεν υπακούει στους φυσικούς και επιστημονικούς νόμους. Πώς αποφασίσατε τα χαρακτηριστικά του IRIS-20; Συμβουλευτήκατε επιστημονικές πηγές ή αφεθήκατε στη φαντασία;

Ήθελα έναν μικροοργανισμό που από τη φύση του να σοκάρει, να προϊδεάζει για κάτι πολύ παράξενο, ανεξήγητο και πιθανώς απόκοσμο. Πάνω κάτω όλοι ξέρουμε τι είναι οι ιοί, τα βακτήρια, οι μύκητες, άρα περίπου ξέρουμε και τι να περιμένουμε. Όμως ένας μη ταυτοποιημένος μικροοργανισμός; Άγνωστο! Για τον ίδιο λόγο έπρεπε να διαθέτει δικό του χρώμα, κάτι αδύνατο για οποιοδήποτε μόριο στο μέγεθος ενός μικροοργανισμού. Με αυτό, νομίζω κάλυψα και το δεύτερο σκέλος της ερώτησης.

2. Στο βιβλίο σας, η πανδημία δεν είναι απλώς μια υγειονομική κρίση, αλλά οδηγεί σε μεταμορφώσεις των ανθρώπων σε όντα όπως τα «Κρικ», που τρέφονται με ανθρώπινη σάρκα. Τι σας ώθησε να εντάξετε αυτό το σκοτεινό και υπερφυσικό στοιχείο; Τι χάνεται -ή τι αποκτάται- όταν ο άνθρωπος παύει να είναι «άνθρωπος»;

Η απάντηση είναι απλή και κάπως «πεζή». Πάντα μου άρεσε οτιδήποτε περιλάμβανε όντα που τρέφονται με ανθρώπους, σε βιβλία ή στην οθόνη· και αυτό ήθελα να γράψω όταν ξεκίνησα το Κρικ. Τώρα, το πού κατέληξε σαν πλοκή είναι άλλη κουβέντα. Όταν ο άνθρωπος χάνει το «ανθρώπινο» στοιχείο του, για μένα δεν έχει σημασία τι χάνεται ή τι αποκτάται, αλλά τι παραμένει ίδιο. Για παράδειγμα, μια μητέρα η οποία σιωπηλά μετανιώνει που κράτησε το παιδί και παρ’ όλα αυτά το μεγαλώνει με αξιοπρέπεια, θα σταματήσει να μισεί τον εαυτό της επειδή η Γη γέμισε με ανθρωποφάγα τέρατα; Ο αλκοολικός θα σταματήσει να πίνει; Ο ψυχαναγκαστικός να πλένει τα χέρια του;

3. Το παράξενο ημερολόγιο που ανακαλύπτει ο Χρήστος παίζει καθοριστικό ρόλο στην πλοκή, ξεσκεπάζοντας παλιές πληγές και μυστικά. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς το θέμα της μνήμης στην αφήγησή σας; Πώς θέλετε να δουν οι αναγνώστες τη σχέση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν των χαρακτήρων;

Ο χαρακτήρας που αναλογίζεται, νοσταλγεί, μετανιώνει, είναι ένας ζωντανός χαρακτήρας. Το στοίχημα του συγγραφέα, ειδικά του πρωτοεμφανιζόμενου, είναι να φτιάξει αληθινούς ή αλλιώς φυσικούς χαρακτήρες. Τα συναισθήματα γύρω από ορισμένες αναμνήσεις και πώς αυτές καθορίζουν τη συμπεριφορά του χαρακτήρα, συντελούν στη δημιουργία μιας αληθοφανούς προσωπικότητας με καλές και κακές πλευρές.

4. Η αφήγησή σας φαίνεται να αντλεί στοιχεία από πραγματικές πανδημίες και την κοινωνική τους διαχείριση, όπως υπονοεί το κείμενο με αναφορές στα πρωθυπουργικά διαγγέλματα και τις αντιδράσεις του κράτους. Πόσο σημαντικό ήταν για εσάς να ενσωματώσετε αυτή την κριτική διάσταση στην ιστορία και πώς πιστεύετε ότι συνδέεται με την ελληνική πραγματικότητα;

Όσο «φανταστικός» κι αν μοιάζει ο κόσμος ενός βιβλίου, το θεωρώ σημαντικό, αν όχι απαραίτητο, να προβληματίζει για ζητήματα του αληθινού. Κάθε καλλιτέχνης είναι παράλληλα και πολίτης, συνεπώς η οπτική του απέναντι στα πράγματα άθελά του ή μη αποτυπώνεται στο έργο. Η ελληνική πραγματικότητα είναι μια δυστοπική πραγματικότητα. Το Κρικ είναι ένα μυθιστόρημα με πολλά φανταστικά στοιχεία, το οποίο όμως διαδραματίζεται στην Αθήνα το 2020. Ποιος είμαι εγώ για να γράψω διαφορετικά την πραγματικότητα; Και γιατί να το κάνω;

5. Θεματικά, το βιβλίο αγγίζει έννοιες όπως η επιβίωση, η ανθρώπινη φύση σε ακραίες συνθήκες και η παρακμή της κοινωνίας. Ποια είναι τα πιο βαθιά ερωτήματα που θέλατε να θέσετε μέσα από το έργο σας; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη σκέψη ή συναίσθημα που ελπίζετε να προκαλέσετε στον αναγνώστη;

Είναι αστείο, γιατί ήδη βιώνουμε την παρακμή της κοινωνίας. Όπως ανέφερα και προηγουμένως τίποτα δεν αλλάζει. Όσο το συλλογικό συμφέρον παραγκωνίζεται για χάρη του ατομικού, η επιβίωση στις «ακραίες συνθήκες» θα είναι απλώς μια χειρότερη παραλλαγή της δικής μας, της πραγματικής. Οι πιο εξαθλιωμένοι στην καλύτερη περίπτωση θα πεινάνε ολημερίς, οι λιγάκι πιο βολεμένοι θα τα βγάζουν πέρα, οι προύχοντες θα πλουτίζουν σε βάρος και των δυο.

6. Ο ρόλος της φύσης και συγκεκριμένα το δάσος της Πάρνηθας, όπου καταφεύγουν οι επιζώντες, είναι καθοριστικός στην ιστορία. Πώς αντιλαμβάνεστε τη φύση μέσα από αυτή την αφήγηση; Είναι καταφύγιο, φυλακή ή κάτι περισσότερο συμβολικό;

Καταφύγιο! Σ’ έναν κόσμο όπου μια φονική πανδημία αλλάζει τα πάντα στις ζωές των επιζώντων, η φύση παραμένει ίδια. Υπάρχει αισιοδοξία σε τούτη την παραδοχή, έτσι δεν είναι;

7. Πώς στήσατε τον κόσμο του βιβλίου σας, ειδικά την κοινωνική δομή και την καθημερινότητα των ανθρώπων που βιώνουν μια τέτοια κατάσταση; Πώς φαντάζεστε ότι η κοινωνία και οι ανθρώπινες σχέσεις αλλάζουν σε έναν τέτοιο μετα-αποκαλυπτικό κόσμο;

Τι θα έκανα εγώ αν ήμουν ένας επιζώντας στον κόσμο του Κρικ; Εφόσον οι κατοικημένες περιοχές είναι απαγορευτικές, κάπως θα έπρεπε να επιβιώσω στο βουνό. Στήνω μια σκηνή, ψάχνω για νερό, τροφή. Με τις μέρες έρχονται κι άλλοι κατατρεγμένοι φουκαριάρηδες. Τέλεια, έχω βοήθεια. Πώς αποφασίζουμε όμως; Ποιος κάνει τι; Δεν τους ξέρω και καθόλου, οπότε ας προτείνω να μοιράσουμε τις δουλειές, για να βοηθηθούμε όλοι. Το πράγμα πάει καλά. Ξαφνικά κάποιος δε θέλει να μοιραστεί τις προμήθειες που ανακάλυψε στον διπλανό οικισμό, για τις οποίες κόπιασε στο κάτω κάτω. Κατανοητό. Καλώ τους πάντες σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο του καταυλισμού μας και αναφέρω το θέμα. Το συζητάμε. Αν οι προμήθειες είναι λίγες, αξίζει περισσότερο να τις μοιραστούμε, γιατί έτσι επιβιώνουν οι πολλοί κι όχι ο ένας. Γιατί αν καταρρεύσει το σύνολο, συμπαρασέρνει και τον έναν. Στον μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, ή στον πραγματικό κόσμο, ο εξαθλιωμένος άνθρωπος που δεν έχει τι άλλο να χάσει, ευθυγραμμίζεται πιο εύκολα με το συλλογικό συμφέρον. Τουλάχιστον έτσι ελπίζω εγώ, ως συγγραφέας και ως άνθρωπος.

8. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση κατά τη συγγραφή αυτού του βιβλίου σε επίπεδο πλοκής, χαρακτήρων ή γενικότερης ατμόσφαιρας; Υπήρξαν σημεία που σας δυσκόλεψαν ιδιαίτερα και πώς τα αντιμετωπίσατε;

Η όλη διαδικασία μου φάνηκε σαν ένα δύσβατο και ανηφορικό μονοπάτι στο βουνό. Πιο πολύ θα έλεγα ότι με δυσκόλεψε η πλοκή. Μάλλον επειδή δεν είχα από την αρχή ξεκάθαρη εικόνα για το πού θα κατέληγε, έπρεπε να στύβω το μυαλό μου παράλληλα με τη σκληρή δουλειά του γραψίματος. Ο συνδυασμός αυτός με γονάτισε σε μπόλικα κομβικά σημεία του βιβλίου.

9. Αν ο αναγνώστης διασχίσει όλο το βιβλίο σαν «σπηλιά», τι θα θέλατε να κουβαλάει μαζί του όταν βγει στην άλλη άκρη;

Δε χάθηκε ο κόσμος, ακόμη κι αν τελικά καταστραφεί.

10. Τέλος, ποια είναι τα επόμενα βήματά σας ως συγγραφέας; Σκέφτεστε να συνεχίσετε την ιστορία αυτή, να διερευνήσετε νέες θεματικές ή να πειραματιστείτε με άλλες μορφές γραφής; Πώς βλέπετε την προσωπική και δημιουργική σας εξέλιξη τα επόμενα χρόνια;

Θα συνεχίσω την ιστορία του Κρικ, αλλά δε θα είναι το επόμενό μου βιβλίο. Τον καιρό αυτό δουλεύω μια άλλη ιστορία, λιγότερο «φαντασίας» αν θέλετε. Ευελπιστώ να ξεφύγει από το –δίχως άλλο χρήσιμο μα τετριμμένο– δόγμα της τριτοπρόσωπης αφήγησης, στο οποίο πατάει το Κρικ. Όσο κουραστικό κι αν ακούγεται, ακόμη και στη σκέψη, μάλλον θα συνεχίσω να ξυπνάω χαράματα για να γράψω πριν πάω στη δουλειά. Είναι αλλιώς η αϋπνία του ξενυχτιού όταν έχεις περάσει καλά, έτσι δε λένε; Για να είμαι ειλικρινής, μερικές φορές δεν περνάω καλά όταν γράφω. Έχω πιάσει δύσκολο άθλημα, και όπως σε όλα τα αθλήματα, κάποιες μέρες πρέπει να προπονηθείς πιασμένος ή κακόκεφος. Ωστόσο με γεμίζει, κι επειδή έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου, μάλλον πρέπει να γίνει το πρώτο μου βιβλίο πραγματικότητα για να σταματήσω να το κάνω. Ή μπορεί και να μην σταματήσω ούτε τότε, ποιος ξέρει.

Περισσότερα για το βιβλίο: https://anoteleia.gr/krik_polyzos_nikos

Θέατρο ΕΝ-Α

Σουρή και Μαλαγαρδή 95, Κορυδαλλός
Μετρό Κορυδαλλός - έξοδος πλατεία Ελευθερίας

Τηλέφωνο: 6974774006

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2025-2026