1. Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε την παράσταση «Γυναίκες του Πολέμου»; Υπάρχει κάποιο προσωπικό ή ιστορικό ερέθισμα;
Πώς επιλέξατε τις συγκεκριμένες γυναικείες φωνές ή ιστορίες που παρουσιάζονται στο έργο; Πρόκειται για πραγματικά πρόσωπα ή είναι συμβολικοί χαρακτήρες;

Διάβασα ένα βιβλίο το οποίο μου έκανε δώρο ο διπλωμάτης υπεύθυνος του γραφείου συμφερόντων του Κοσόβου Φιτιμ Γλαρέβα όταν είδε μια παράσταση που σκηνοθέτησα στην Αθήνα . Το βιβλίο ήταν του Αγκ Απολόνι με τίτλο Ένα κλαδί ελπίδας , Ένα κλαδί Φωτιάς . Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που αναφέρετε στον πόλεμο του Κοσόβου 1998/99 . Οι ιστορίες δύο γυναικών που έχασαν τα παιδιά τους και πήραν πίσω τα κουφάρια τους χρόνια μετά και κάποια ακόμα αγνοούνε με συγκλόνισε ... η πρόταση να το κάνω θεατρικό με έβαλε σε σκέψεις, ήταν δύσκολο εγχείρημα αλλά και μεγάλη πρόκληση.

2. Ο πόλεμος έχει παρουσιαστεί πολλές φορές θεατρικά. Τι φέρνει το δικό σας έργο ως καινούργιο ή διαφορετικό στον διάλογο για τις επιπτώσεις του πολέμου;

Οι ιστορίες και τα πρόσωπα είναι υπαρκτά . Η μια γυναικα αυτοκτόνησε όταν της έφεραν τα παιδιά της καμένα σε δυο κουτιά , η δεύτερη ζει ακόμα στο Κόσοβο σε ένα σπίτι μουσείο το οποίο επισκέφθηκα. Περιμένει ακόμα τα δύο παιδιά της και τον άντρα της που είναι 26 χρόνια αγνοούμενοι. Δυστυχώς ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ σαν θέμα . Οσες φορες και να γίνουν θεατρικά έργα που να έχουν σχέση με τις απώλειες την καταστροφή και τον πόνο το θάνατο που φέρνει ο πόλεμος πότε όπως φαίνεται δεν θα εξαντληθεί αυτό το θέμα.

3. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο σκηνοθετικό σας στοίχημα με αυτή την παράσταση; Υπήρξαν προκλήσεις κατά την υλοποίηση;

Το έργο είναι η συνομιλία της Φερντονιγιε που είναι η μοναδική ζωντανή οντότητα με τους νεκρούς της . Είναι μια σουρεαλιστική συνάντηση και η σκηνοθεσία έχει πολλούς συμβολισμούς . Χρησιμοποιώ ήχους φώτα και βίντεο αρτ για να σηματοδοτήσω χώρο και χρόνο

4. Ποια είναι η σημασία της στήριξης του Γραφείου Συμφερόντων Κοσόβου στην Αθήνα; Πώς αυτή η χορηγία συνδέεται με το περιεχόμενο της παράστασης;

Υπάρχει μια πολύ ξεκάθαρη ατάκα στο έργο μου και που και ο λόγος που κάνω αυτή την παράσταση .

—- Εμάς δεν μας ρώτησε κανείς αν θέλουμε αυτόν τον πόλεμο . Γεννάμε παιδιά και έρχονται αυτοί και μας τα καίνε

Θα χαρακτήριζα το έργο μου ένα φεμινιστικό αντιπολεμικό έργο που γράφτηκε με αφορμή δύο γυναίκες που έζησαν ένα από τους πολλούς πόλεμους που έγιναν και γίνονται ακόμα σε όλο τον κόσμο.

Πληροφορίες και εισιτήρια παράστασης https://www.ticketservices.gr/event/theatro-eler-gynaikes-tou-polemou/?lang=el