Συνέντευξη της σκηνοθέτιδος Δήμητρας Δερμιτζάκη, στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της Λένας Κιτσοπούλου στο θέατρο Ζίνα.

1) Καλησπέρα σας, κυρία Δερμιτζάκη και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.

Καλησπέρα σας! Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

α) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας; Πως προέκυψε το θέατρο και η σκηνοθεσία στην ζωή σας;

Το θέατρο προέκυψε στην ζωή μου στα πρώτα πέντε έτη. Ο χρόνος που περνούσα μόνη μου, με έκανε μάλλον επινοητική. Άσκησα νωρίς την φαντασία μου. Στην συνέχεια ήρθε η λογοτεχνία και ο χορός και αμέσως μετά η ανακάλυψη του θεάτρου ως μέσου έκφρασης. Οι σπουδές ήρθαν πολύ αργότερα.

β) Θα μας πείτε 5 πράγματα για την Δήμητρα, που ξέρουν κυρίως οι πολύ αγαπημένοι της;

Αγαπώ πολύ τα ταξίδια με αυτοκίνητο. Αγαπώ τον δρόμο. Την εναλλαγή εικόνων, την ταχύτητα, την ροή, το χρώμα του ουρανού, μέρα ή νύχτα. Αγαπώ την μουσική, κλασική κυρίως αλλά και τα κινηματογραφικά soundtrack. Επίσης αγαπώ το παγωτό σοκολάτα.

2) α) Φέτος με χαρά πληροφορηθήκαμε ότι σκηνοθετείτε την παράσταση Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της Λένας Κιτσοπούλου στο θέατρο Ζίνα. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση; Ποια είναι η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.;

Η παράσταση είναι το αποτέλεσμα μιας ευτυχούς συνάντησης. Η Κίττυ δέχτηκε την πρόταση μου να ερμηνεύσει τον ομώνυμο ρόλο, πριν από ένα χρόνο. Ξεκινήσαμε τις πρόβες μελετώντας το κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου, την οποία θαυμάζω πολύ για την απλότητα, την αμεσότητα και την συντομία με την οποία φτάνει στην αλήθεια. Σε αυτό που αποκαλούμε "προσωπικό". Το χιούμορ ήταν ο δρόμος οδήγησε τα βήματα μας. Και παρά το ότι το δεύτερο lock down, ανέκοψε την διαδικασία των προβών, καταφέραμε να σμίξουμε μήνες μετά και να ολοκληρώσουμε το εγχείρημα. Η ηρωίδα είναι ένας νέος άνθρωπος, μια γυναίκα που ζει και εργάζεται στην σύγχρονη Αθήνα και έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της, την μικρότητα της, των γύρω της, τα όνειρα της, τις επιθυμίες της και με την άκρατη ανάγκη να τα ξεριζώσει όλα και να φτάσει στο απόλυτο. Στον ουρανό. Να είναι σε διαρκή πτήση.

3) α) Πως ήταν η συνεργασία σας με την Κίττυ Παϊταζόγλου; Ήταν εύκολη η διαδικασία επιλογή της πρωταγωνίστριας του έργου; Αναγνωρίσατε αμέσως την ηρωίδα σας στο πρόσωπο της;

Η συνεργασία με την Κίττυ ήταν εύκολη γιατί ήταν καθαρή και ισότιμη. Με τεράστια επιμονή και φροντίδα για την διαδικασία. Με την Κίττυ μοιραζόμαστε την απόλαυση της διαδικασίας κι αυτό είναι σπουδαίο. Ήθελα η ηρωίδα να έχει την ευθραυστότητα της εμφάνισης της Κίττυς, αλλά και την ψυχική δύναμη και την γείωση της. Είναι στα μάτια μου απολύτως γοητευτική μίξη! Την ενσαρκώνει υπέροχα! Είναι πραγματικά μεγάλη τύχη!

β) Τι συμβολίζει η Γραμμή Πειραιάς-Ιθάκη και με πόσα βήματα τελικά φτάνει κάποιος στον δικό του Πάτο-Παράδεισο;

Η γραμμή Πειραιάς-Ιθάκη είναι ο δρόμος και το ταξίδι του καθενός. Αλλά ταυτόχρονα είναι και το ρητό που υπονοεί ότι το ταξίδι έχει σημασία κι όχι ο προορισμός. Κρύβει μια παγίδα κι ένα αδιέξοδο, από όποια πλευρά κι αν το εξετάσεις. Δεν ξέρω σε πόσα βήματα φτάνει κανείς στον δικό του πάτο-παράδεισο. Ξέρω όμως ότι τίποτα από τα δύο δεν διαρκεί πολύ και είναι μια γνώση που βασανίζει και την ηρωίδα.

4) α) Η Λένα Κιτσοπούλου, είναι από τις πιο εκρηκτικές, ταλαντούχες καλλιτέχνιδες της εποχής μας. Καταφέρνει πάντα με τα έργα της να μας συγκλονίζει. Μεταδίδει την αλήθεια της για τον κόσμο με ωμό και ίσως βίαιο κάποιες φορές τρόπο. Πρέπει λοιπόν, να ήταν μεγάλη πρόκληση για εσάς να επιλέξετε να ανεβάσετε το συγκεκριμένο έργο που διακρίνεται για τον αυτοσαρκασμό, την ωμότητα και την ειλικρίνεια του.

Ναι ήταν για μένα μια μεγάλη πρόκληση. Κυρίως επειδή θαυμάζω πολύ την Λένα Κιτσοπούλου, αλλά δεν έχω καμία επιθυμία να την μιμηθώ. Ταυτίζομαι σε διάφορα σημεία με την ηρωίδα, αλλά σύντομα -και ευτυχώς- κατάλαβα πως ούτε η ίδια η συγγραφέας είναι απολύτως η ηρωίδα. Ούτε η Μαρία Πρωτόπαππα που ερμήνευσε τόσο καταπληκτικά τον μονόλογο, στο πρώτο του ανέβασμα. Ούτε η Κίττυ είναι απόλυτα η ηρωίδα, ούτε κι εγώ. Άρα η πρόκληση αφορούσε κυρίως στο να κάνω χώρο μέσα μου, να καταλάβω τα στοιχεία της που δεν μου άρεσαν κι όχι μόνο αυτά που με εντυπωσίαζαν και να καταφέρω να δημιουργήσω χώρο και μέσα στην Κίττυ, ώστε να προκύψει πραγματικά μια νέα τρίτη προσωπικότητα στην σκηνή. Κάτι που να μας ενώνει όλες με έναν τρόπο. Και πιστεύω πως σε μεγάλο βαθμό η παράσταση το έχει αυτό.

β) Υπάρχει κάποια φράση που σας έχει μείνει ανεξίτηλη, από την παράσταση;

Παραπάνω από μία φράσεις είναι οι αγαπημένες μου. Ένα αγαπημένο σημείο είναι το: "Το να έχεις φτερά και να μην μπορείς να πετάξεις, είναι κάτι το αχαρακτήριστο, κάτι το αδιανόητο, κάτι το τελείως ελληνικό. Αυτή η ψυχολογία της κότας. Σε κάθε προσπάθεια να γκρεμοτσακίζεσαι".

γ) Ποιο ήταν το πιο συνταρακτικό σημείο του έργου για εσάς και γιατί;

Για μένα σπαρακτικός είναι ο τρόπος που υπάρχει κάθε στιγμή. Σαν να ζει ανάμεσα σε μια διαρκή ταλάντωση ανάμεσα στην πτήση και την πτώση και προϊόν της ισορροπίας της είναι ο τρόπος, η μουσική που προκύπτει από την γλώσσα. Το χιούμορ, ένα αστείο εκεί που θα χρειαζόταν ένα χάδι.

5) Αναμφίβολα ο COVID 19 ‘έχει χτυπήσει’ πολλά επαγγέλματα και έχει ωθήσει αρκετούς σε μια δυσχέρεια οικονομική. Θα θέλαμε την τοποθέτηση σας πάνω σε αυτό το ζήτημα, θεωρείτε ότι η πολιτική της κυβέρνησης έχει πάρει επαρκή μέτρα στήριξης για τον κλάδο σας;

Η πολιτική της κυβέρνησης για τον κλάδο είναι μακριά από το να χαρακτηριστεί ικανοποιητική.

Υπήρξε στον κλάδο μας μια πολύ ελπιδοφόρα συσπείρωση αλλά και πολύ προσωπικός κόπος συγκεκριμένων ομάδων, οι οποίες από το υστέρημα του χρόνου τους, κατάφεραν να ενημερωθούν, να εξηγήσουν στους συναδέλφους που δεν γνώριζαν, να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν για όλους, από τα επιδόματα εως καλύτερες εργασιακές συνθήκες αλλά και επαναφορά δικαιωμάτων που είχαν "ξεχαστεί". Στους ανθρώπους αυτούς χρωστάμε την όποια "προσοχή" του Υπουργείου Πολιτισμού.

Τι άλλο θα μπορούσε ή μπορεί από δω και πέρα να κάνει ώστε να βοηθήσει περισσότερο ;

Να μάθει ότι η Ελλάδα έχει τεράστιο πλούτο σύγχρονης παραγωγής και να συμφιλιωθεί με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν μπορεί η τέχνη να είναι μόνο αποτέλεσμα μόνο των εθνικών επετείων.

β) Αν ανακοινώνονταν τώρα νέες εκλογές, θα δίνατε ξανά ψήφο εμπιστοσύνης στην παρούσα κυβέρνηση με την ψήφο σας ή θα επιλέγατε ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού ;

Δεν πιστεύω στις ριζικές αλλαγές του πολιτικού σκηνικού. Το πολιτικό σκηνικό καθρεφτίζει και την κοινωνική μας αντίληψη και ύπαρξη. Δεν μπορώ να δώσω ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση που δεν αναγνωρίζει καν την φράση: "Έκανα λάθος". Πιστεύω στην ενεργοποίηση, την ευαισθητοποίηση και αφύπνιση των πολιτών και στην εκπαίδευση.

γ)Πως σας επηρέασε εσάς προσωπικά η πανδημία του covid-19; Πως βιώσατε και πως διαχειρίζεστε την όλη κατάσταση που έχει προκύψει με τα lockdown;

Η πανδημία είναι μια κατάσταση που είναι ενεργή και στο παρόν, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε και δεν μας αρέσει να το σκεφτόμαστε. Δεν μπορώ να απαντήσω στο πως με επηρέασε. Σίγουρα δεν το βίωσα όμορφα. Ξέρω ότι προσπάθησα κι ακόμα προσπαθώ να γεννήσω κάτι απ' όλον αυτόν τον ζόφο.

6) Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στη πόλη;

Να βρίσκομαι στον λόφο του Λυκαβηττού, να διαβάζω το Κουτσό του Κορτάσαρ και να ακούω Μπαχ, ηχογραφημένο από Glenn Gould.

7) Πέρα από την παράσταση ''Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.'', υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια για την φετινή σεζόν;

Υπάρχει μια παράσταση που θα παρουσιαστεί στις αρχές Μαρτίου στο Μικρό θέατρο του Κεραμεικού. Το έργο ονομάζεται "Clive" του Jonathan Marc Sherman και είναι ελεύθερη διασκευή του Baal του Brecht. Περισσότερες πληροφορίες σύντομα.

8) Θα θέλαμε να κλείσουμε με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr.

Θα ήθελα να σας πω ευχαριστώ για την φιλοξενία και εύχομαι να συνεχίσετε την τόσο καλή δουλειά!

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της Λένας Κιτσοπούλου, μπορείτε να βρείτε εδώ.