Συνέντευξη της Αναστασίας Παπαστάθη στο θεατρο.gr.

1) Καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για σας έτσι ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας;

Καλώς σας βρήκα και ευχαριστώ για την φιλοξενία. Αν και μου αρέσει να συστήνομαι μέσα από την δουλειά μου, θα μπορούσα να σας πω ότι από το 1985 που τέλειωσα τις σπουδές μου στην Δραματική Σχολή, ενώ παράλληλα ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας στα Μαθηματικά, ο βιότοπός μου είναι το θέατρο. Τα πρώτα 15 χρόνια συνεργάστηκα με πολλούς θιάσους ως ηθοποιός. Από το 2000 και μετά στις ιδιότητές μου προστέθηκαν η συγγραφή και η σκηνοθεσία. Το 2000 ήταν μια κομβική χρονιά, γιατί ο πρώτος μου θεατρικός μονόλογος η «Ανώνυμη Ωδή» βραβεύτηκε από το Διεθνές Ινστιτούτο θεάτρου και εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Διεθνές Συνέδριο Γυναικών Θεατρικών Συγγραφέων που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα με συν διοργάνωση του Πανεπιστημίου. Εκεί έπαιξα τον ομώνυμο ρόλο και σκηνοθέτησα τον εαυτό μου. Ήταν η πρώτη μου σκηνοθεσία. Στη συνέχεια ίδρυσα την μη κερδοσκοπική εταιρία θεάτρου Fuga και από τότε κάνω δικές μου παραγωγές, ενώ το 2015 απέκτησα στέγη, το θέατρο RADAR.

2) α) Έχετε παίξει δίπλα σε "τέρατα" του ελληνικού θεάτρου. Ξεχωρίζετε κάποιον; Έχετε κάποια αγαπημένη ανάμνηση να μοιραστείτε μαζί μας;

Έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις. Θυμάμαι την Τζένη Καρέζη, πόσο τρυφερός άνθρωπος ήταν. Όταν πηγαίναμε περιοδεία με την «Μήδεια» συχνά καθόταν δίπλα μου στο λεωφορείο και μου μιλούσε για τον πατέρα της που ήταν κι αυτός μαθηματικός. Με την Τζένη Ρουσέα ζήσαμε πολλά όμορφα μαζί και μέσα από συνεργασίες αλλά και καλοκαίρια και Πάσχα στο σπίτι της στην Ζάκυνθο. Είναι πολύ ευγενικός άνθρωπος, το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός της είναι αφοπλιστικά. Άλλο πρόσωπο που δεν μπορώ να παραλείψω είναι η Αλεξάνδρα Λαδικού. Θυμάμαι με πόση χαρά συναντιόμασταν για να κάνουμε πρόβα τις σκηνές μας στη τηλεοπτική σειρά που παίζαμε μαζί στην «Αλτάνα της Πάργας» του Κώστα Ασημακόπουλου. Η Λαδικού είναι γενναιόδωρη και πολύ δοτική. Αφήνω τελευταία την Μαρία Σκούντζου που παίξαμε μαζί στο RADAR για έξι σεζόν. «Παρεξήγηση» του Καμύ, «Φαινόμενο Ρασομόν» δικό μου έργο και το «Καληνύχτα Μητέρα» της Μάρσα Νόρμαν. Δυνατές συνεργασίες και με δυνατές αναμνήσεις. Όταν ξεκινήσαμε πρόβες για το «Καληνύχτα Μητέρα» στο σπίτι της στην Επίδαυρο, για να βρούμε την σχέση μητέρας-κόρης αρχίσαμε από την καθημερινότητά μας. Της μαγείρευα την φρόντιζα, εκείνη ήταν δύστροπη μου ζητούσε γλυκά, όπως ακριβώς στο έργο και μετά σκάγαμε στα γέλια.

β) Το 1988-90 είχατε συμμετάσχει στους Τρομερούς γονείς του Ζαν Κοκτώ στο θέατρο Βεργή. Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτή σας την εμπειρία; Και πως μετά από τόσα χρόνια αποφασίσατε να το ανεβάσετε ξανά;

Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία. Τότε την παράσταση σκηνοθετούσε ο δάσκαλός μου Βίκτωρ Παγουλάτος. Εγώ υποδυόμουν την κοπέλα που ερωτεύεται ο γιος, ήταν ο Σωκράτης Αλαφούζος συμμαθητής μου από την σχολή. Θυμάμαι το καλωσόρισμα της Τζένης Ρουσέα την πρώτη μέρα που κατέβηκα τα σκαλιά της Βουκουρεστίου και μπήκα στο μικρό γραφειάκι του θεάτρου, ήταν μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά. Η Τζένη υποδυόταν την θεία και στον ρόλο της μητέρας την πρώτη χρονιά ήταν η Έλσα Βεργή και την δεύτερη η Κατερίνα Χέλμη. Αισθάνομαι τυχερή που στα πρώτα μου βήματα μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με τέτοιες προσωπικότητες. Τώρα ο λόγος που ανέβασα το έργο του Κοκτώ «Τρομεροί Γονείς» είναι γιατί συμπλήρωσε θεματικά μια τριλογία έργων που αφορούν στις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Το πρώτο έργο ήταν το «Καληνύχτα μητέρα» της Μάρσα Νόρμαν που παίξαμε με την Μαρία Σκούντζου, όπου φωτίζεται η σχέση μητέρας-κόρης, ακολούθησαν οι «Τρομεροί Γονείς» που αφορά στη σχέση μητέρας-γιού αλλά και στις σχέσεις των υπολοίπων μελών της οικογένειας και το «Φτερούγισμα» του Βασίλη Γιαννόπουλου που πραγματεύεται τη σχέση ενός ζευγαριού.

γ) Πως δημιουργήθηκε το θέατρο Radar;

Ήταν στόχος μου για πολλά χρόνια. Ξεκίνησα με την ίδρυση της Fuga και ταυτόχρονα αναζητούσα χώρο που θα την στεγάσει. Ήταν δύσκολο εγχείρημα και κατάφερα να το υλοποιήσω με πολύ κόπο, προσωπική εργασία, υπομονή, επιμονή, αλλά και με την βοήθεια φίλων όπως της αρχιτέκτονος-ηθοποιού Γεωργίας Ζώη. Και έτσι ένα παλιό εγκαταλειμμένο φανοποιείο μετατράπηκε σε έναν όμορφο ζεστό χώρο. Όσον αφορά στην επιλογή της περιοχής, πάντα ήθελα έναν θεατρικό χώρο μακρυά από το κορεσμένο κέντρο. Το θεωρώ πιο ενδιαφέρον, όταν μάλιστα έχει τόσο εύκολη πρόσβαση όπως το Radar που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την στάση Μετρό Άγιος Ιωάννης, και 50 μέτρα από την Λεωφόρο Βουλιαγμένης.

3) Από τις 6 Οκτωβρίου 2023 κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 19:00, ανεβαίνει στο θέατρο RADAR το έργο του Ζαν Κοκτώ «Τρομεροί Γονείς» για τρίτη χρονιά μετά από τη μεγάλη καλλιτεχνική κι εμπορική επιτυχία που έχει ήδη γνωρίσει.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια:
α) Για τον συγγραφέα του έργου;

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η βιωματική σχέση του Ζαν Κοκτώ με το έργο του. Ο πατέρας του ήταν εύπορος Παριζιάνος συμβολαιογράφος. Σε ηλικία δέκα ετών, βίωσε την αυτοκτονία του πατέρα του, ο οποίος πέθανε με μια σφαίρα στο κεφάλι. Ήταν μια τραυματική εμπειρία που ο μικρός Ζαν δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει. Αλλά και όσο ζούσε ο πατέρας του, πάλι ήταν απών ασχολούμενος συνέχεια με την δουλειά του. Αυτή την απουσία του πατέρα του την καταγράφει στους Τρομερούς Γονείς. Στην συνέχεια η μητέρα του με τα άλλα δύο αδέρφια του, τον Πωλ και την Μάρθα μετακομίζουν κοντά στους γονείς της. Αργότερα τα δυο αδέρφια του καταφέρνουν να κάνουν δικές τους οικογένειες, όμως ο Ζαν θα μείνει εγκλωβισμένος στην σχέση με την μητέρα του σχεδόν μέχρι τον θάνατό της. Αυτή την σχέση εξάρτησης με την μητέρα του επίσης την καταγράφει ανάγλυφα στο έργο του. Διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά την βιωματική σχέση Κοκτώ με το έργο του «Τρομεροί Γονείς». Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρω την ρήση του:
“Τα παιδιά και οι τρελοί κόβουν το Γόρδιο δεσμό που οι ποιητές ξοδεύουν μια ζωή για να λύσουν.” Ζαν Κοκτώ (1989-1963 )

β) Και λίγα λόγια για το έργο;

Το έργο καταγράφει τις σχέσεις των μελών μιας οικογένειας, πως επιδρούν μεταξύ τους και πως διαμορφώνονται οι ρόλοι μέσα στην οικογένεια. Κεντρικός άξονας του έργου είναι η σχέση μάνας- γιού, η οποία όντας αποξενωμένη από τον άντρα της έχει εξαρτηθεί από τον γιο της. Και ενώ φαινομενικά όλα δείχνουν ισορροπημένα στην οικογένεια στην πραγματικότητα δεν είναι. Η ανατροπή έρχεται όταν ο γιος ερωτεύεται. Η συνέχεια στη σκηνή.

4) α) Ποιος είναι ο ρόλος σας;

Υποδύομαι τον κεντρικό ρόλο της μάνας, που λόγω της απουσίας σχέσης με τον σύζυγό της έχει γαντζωθεί από τον γιό της. Είναι μια μάνα εγωκεντρική, χειριστική, δεν επιτρέπει την αυτονομία του γιου της και τον εγκλωβίζει σε μια σχέση αποπνικτικής αγάπης. Είναι πολύπλοκος χαρακτήρας, με ιδιαιτερότητες και μεγάλες συναισθηματικές αλλαγές, που με έκαναν να την αγαπήσω.

β) Ποιο είναι το προφίλ αυτών των "Τρομερών Γονιών";

Είναι γονείς που μπορεί να συναντήσει κανείς σε κάθε οικογένεια. Με το πρόσχημα της αγάπης και της φροντίδας προς το παιδί, διαπράττουν ασυνείδητα μικρά εγκλήματα.

γ) Και γιατί πρέπει κάποιος να παρακολουθήσει την παράσταση αυτή;

Γιατί θα δει μια παράσταση με σεβασμό στο θεατή και στο έργο, θα ενεργοποιηθεί από τα ερωτήματα που θέτει, θα συμμετάσχει στους ανοιχτούς διαλόγους που πραγματοποιούμε μετά την παράσταση με την παρουσία ψυχοθεραπευτή και θα του δοθεί η ευκαιρία να ζήσει μια εμπειρία που θα του δώσει χαρά και εφόδια να αντιμετωπίσει την ισοπεδωτική καθημερινότητα.

5) Η σκηνοθεσία, η μετάφραση και η δραματουργική επεξεργασία είναι επίσης δική σας. Γιατί μεταφέρατε την εξέλιξη των γεγονότων από το Παρίσι του 1938 στην Αθήνα του σήμερα;

Είναι αναγκαίο ένα έργο να μπορεί να συνομιλήσει με τον σύγχρονο θεατή. Στην προκειμένη περίπτωση έκρινα ότι το έργο του Κοκτώ «Τρομεροί Γονείς» θα είχε νόημα να ανέβει μόνο με μια καινούργια ανάγνωση που θα αντιμετωπίζει το θέμα του στην εποχή μας, αλλά ταυτόχρονα θα σέβεται τον συγγραφέα. Σε αυτόν τον άξονα κινήθηκα και η αποδοχή του κοινού επιβεβαίωσε την επιλογή μου.

6) α) Ποιες αξίες πραγματεύεται το έργο;

Οι αξίες του έργου αναδύονται μέσα από τα ερωτήματα που θέτει. Για αυτό και οι «Τρομεροί Γονείς» είναι ένα σημαντικό έργο. Γιατί δεν διδάσκει, ενεργοποιεί μέσω των ερωτημάτων.

β) Η παράσταση «Τρομεροί Γονείς» πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτό;

Ήταν η πρώτη φορά που πήρα επιχορήγηση για παράσταση, αλλά και η πρώτη φορά που έκανα αίτηση. Η θετική ανταπόκριση της επιτροπής με βοήθησε να αντιμετωπίσω τα έξοδα για τις πρόβες των ηθοποιών, την δύσκολη περίοδο της πανδημίας όπου επανειλημμένα σταματούσαμε και ξεκινούσαμε χωρίς να ξέρουμε πότε θα ανοίξουν τα θέατρα. Γενικότερα θα πρέπει η εκάστοτε κυβέρνηση να θέτει σε προτεραιότητα την στήριξη του Πολιτισμού και της Παιδείας.

7) Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, μέσα από όσα σχεδιάζω αναζητώ τον κοινωνικό ρόλο του θεάτρου. Στοχεύω σε ωραίες συνεργασίες, σε δράσεις και παραστάσεις ώστε να συνεχίσει το θέατρο RADAR να είναι ένας χώρος πολιτισμού που αφουγκράζεται τις κοινωνικές δονήσεις, σέβεται τους θεατές και δίνει βήμα στους νέους.

8) Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, τραγούδι, σημείο στη πόλη;

Σε παρόντα χρόνο θα μπορούσα να αναφέρω πολλά βιβλία. Αν πάω στο παρελθόν όμως στα μαθητικά μου χρόνια, είναι το «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» του Λουντέμη. Όταν γέννησα τον γιο μου το 2002 έκανα την θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος και του την αφιέρωσα. Ένα τραγούδι που με συγκινεί είναι η άρια “Casta Diva” από την Norma τουBellini με την Μαρία Κάλλας. Οποιοδήποτε σημείο της πόλης έχει θάλασσα. Μου αρέσει να κολυμπάω χειμώνα-καλοκαίρι.

9) Μια ευχή για την σελίδα και τους αναγνώστες μας.

Θα συμπεριλάβω και εμένα στην ευχή γιατί είμαι αναγνώστης σας. Εύχομαι να μην πάψουμε ποτέ να βλέπουμε θέατρο γιατί το θέατρο ψυχαγωγεί και θεραπεύει.