Συνέντευξη της Ειρήνης Δένδη, Άντας Κουγιά και του Αντώνη Σανιάνου στο θεατρο.gr.

Καλησπέρα σας, και καλωσορίσατε στην σελίδα μας. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας; Πώς προέκυψε το θέατρο στην ζωή σας;

Αντώνης Σανιάνος: Θα πω τι αγαπώ μιας και πρέπει να με παρουσιάσω κάπως. Αγαπώ τη Νάξο, εκεί πέρασα τα παιδικά μου καλοκαίρια στο σπίτι του παππού μου. Ενώ όλοι οι χειμώνες μου ήταν στη Νέα Σμύρνη από παιδί. Αγαπώ τις μηχανές, μικρόβιο που πήρα από τον πατέρα μου. Αγαπώ τη λαϊκή μουσική (Καζαντζίδη, Διονυσίου). Αγαπώ την ηρεμία και τους ήχους της φύσης, προσπαθώ να είμαι κοντά τους όσο γίνεται με τα προγράμματα που έχω. Ο ήχος του τζιτζικιού το καλοκαίρι είναι το πιο ωραίο νανούρισμα. Από την εφηβεία μου θυμάμαι να βλέπω ταινίες και σειρές και να παρατηρώ τους ηθοποιούς – ανθρώπους, τι έχουν να πουν και πώς, αργότερα κατάλαβα γιατί. Αγαπώ το θέατρο ως εμπειρία και σκοπό ύπαρξής το , αισθάνομαι ότι είναι εδώ για να αφυπνίσει τις ψυχές των ανθρώπων. Έτσι το γνώρισα κι εγώ, στα 23 μου χρόνια, όταν είδα την πρώτη μου παράσταση και από τότε άλλαξε η ζωή μου. Ακολούθησα το δρόμο της υποκριτικής με μια σκέψη, ότι ίσως έτσι καταφέρουμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο, αλλά και εμένα τον ίδιο. Το θέατρο δίνει την ευκαιρία να πάμε πιο κοντά σε κάθε χαρακτήρα και να τον νιώσουμε. Ίσως έτσι έχουμε ειρήνη μέσα μας και γύρω μας.

Ειρήνη Δένδη: Το θέατρο υπήρχε πάντα στη ζωή μου, ήταν ανάγκη. Ξεκίνησα να παίζω όταν ήμουν 6 χρόνων. Ο πρώτος μου ρόλος ήταν «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα», στην πρώτη δημοτικού. Ήμουν το κοριτσάκι αυτό! Από τότε είναι πάντα παρόν. Μια διαρκής ανάγκη για μεταμόρφωση!

Άντα Κουγιά: Δεν ξέρω να σας πω ακριβώς. Με μάγευαν οι παραστάσεις κι έλεγα «θέλω κι εγώ». Συμμετείχα πάντα σε θεατρικές ομάδες τόσο στο Δημοτικό όσο και στο Λύκειο. Έγινε κάπως σαν τρόπος ζωής. Εδώ να πω ότι δεν ήξερα ότι είχα αυτό το κοινό με την Ειρήνη. Κι εμένα ο πρώτος μου «ρόλος» ήταν το κοριτσάκι με τα σπίρτα.

Ποιο είναι το μότο και η φιλοσοφία σας;

Ειρήνη Δένδη: Δεν έχω μότο. Προσπαθώ να μην τα παρατάω. Να συνεχίζω να προσπαθώ. Να ρισκάρω.
Άντα Κουγιά: Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη που τα μότο ανά καιρούς αλλάζουν. Όμως, αν πορεύομαι με μία φιλοσοφία, αυτή είναι να συμπεριφέρομαι στους ανθρώπους με ευγένεια και νοιάξιμο. Ποτέ δεν ξέρεις στην εποχή μας τι συμβαίνει μέσα στην ψυχή του καθενός.

Το σκοτάδι είναι πράσινο έρχεται από τις 22 Οκτωβρίου στο Θέατρο Altera Pars. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την υπόθεση της παράστασης;

Ειρήνη Δένδη: Η Μίνα η Εξοικονομίνα και ο Τάκης ο Ανακυκλωτάκης είναι δύο κούκλες που έχουν ξεμείνει σε ένα θέατρο, κλειστό από καιρό. Έχουν μάθει να ζουν στο σκοτάδι. Μέσα εκεί υπάρχει λίγο φως, αυτό της Ταξιθέτριας που ονειρευόταν να γίνει τσιχλοφουσκα. Θα προσπαθήσουν να σώσουν τον κόσμο όλοι μαζί, μέσα από την ανακύκλωση και την εξοικονόμηση, με συμμάχους τα παιδιά και θα τα καταφέρουν.
Αντώνης Σανιάνος: Θα δείτε δύο κούκλες θεατρικές που προσπαθούν να ξαναζωντανέψουν το θέατρο «Ονειρευτείτε», μιας και είναι εγκαταλελειμμένο. Πιστεύω θα τα καταφέρουν γιατί κάθε θέατρο πρέπει να ειναι ζωντανό. Η Μίνα και ο Τακης προσπαθώντας να κάνουν εξοικονόμηση ενέργειας και ανακύκλωση στα πράγματά τους, ανακαλύπτουν μεθόδους για να καταφέρουν το σκοπό τους.

Ποιος είναι ο ρόλος σας;

Ειρήνη Δένδη: Εγώ είμαι η Μίνα η Εξοικονομίνα, μια κούκλα χωρίς χέρι. Έτσι φτιάχτηκα από κατασκευής και οι άνθρωποι με πέταξαν γιατί νόμιζαν πως είμαι ελαττωματική. Αυτό βέβαια θα το μάθω αργότερα στο έργο καθώς δεν γνωρίζω από την αρχή την καταγωγή μου και θεωρώ ότι είμαι ορφανή κάτι που με στενοχωρεί εξίσου με το ότι είμαι διαφορετική και προσπαθώ να κρύβομαι στο σκοτάδι. Κρύβομαι και δεν φαίνεται η ατέλεια μου, το χεράκι που μου λείπει, και έτσι αγαπώ το σκοτάδι. Η αγάπη όμως του Τάκη, με κάνει να δεχτώ και εγώ αυτό που είμαι και να δω την ομορφιά μου. Φυσικά δεν είναι ο Τάκης, ως ένας άνθρωπος, που επειδή με δέχεται δέχομαι και εγώ εμένα. Ο Τάκης συμβολίζει όλη την κοινωνία, είναι η δική μου κοινωνία εφόσον ζω μαζί του στο θέατρο. Αντίστοιχα όταν μια κοινωνία δεν δέχεται την διαφορετικότητα σου, είναι πολύ δύσκολο να σε αποδεχτείς η ίδια. Έτσι, λοιπόν, βρίσκω την δύναμη ακόμα και όταν ο Τάκης τα παρατάει, να πατήσω στα πόδια μου και να βρω εγώ τη λύση και για τους δυο μας και να μας σώσω. Είναι άλλωστε κινητήριος δύναμη η αγάπη... δεν πρέπει να την υποτιμάμε!

Άντα Κουγιά: Είμαι μία ταξιθέτρια που θέλει να γίνει τσιχλόφουσκα. Αυτό τα λέει όλα νομίζω. Τακτική και συνεπής, αλλά λίγο ξεχασιάρα, αγαπάει το θέατρο «Ονειρευτείτε», αλλά πώς να εγκαταλείψει το δικό της όνειρο;

Αντώνης Σανιάνος: Ο Τάκης είναι ο ρόλος μου. Πεισματάρης, γρήγορος και ονειροπόλος, του αρέσει να κλείνει τα μάτια και με την φαντασία του να ταξιδεύει σε κόσμους που ποθεί.

Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται το έργο;

Ειρήνη Δένδη: Το έργο απευθύνεται σε όλες και όλους, δεν έχει ηλικία. Επικεντρωνόμαστε στα παιδιά από 5 έως όσο.
Αντώνης Σανιάνος: Για εμένα το θέατρο δεν έχει ηλικίες!

Ποιο μήνυμα θέλει να περάσει;

Ειρήνη Δένδη: Έχει πολλά μηνύματα η παράσταση. Τα προφανή είναι η ανακύκλωση, η εξοικονόμηση και η αναγκαιότητα αυτών για έναν καλύτερο κόσμο. Έπειτα η διαφορετικότητα, η αποδοχή του άλλου. Η αγάπη, η συνεργασία, το δικαίωμα στο όνειρο, η ελπίδα για έναν κόσμο καλύτερο όπως τον έχουμε φανταστεί.
Αντώνης Σανιάνος: Η παράσταση έχει πολλά σημαντικά θέματα και συγκινητικά για έμενα. Περισσότερο ξεχωρίζω τον τίτλο "Το σκοτάδι είναι Πράσινο". Αναρωτιέμαι αν η μοναχικότητά μας είναι ένα μέρος ξεκούρασης και ησυχίας χωρίς πολλά φώτα, πόσο όμορφο θα είναι να κλείνουμε τα μάτια και να τα βλέπουμε όλα σε ό,τι χρώμα θέλουμε χωρίς να φοβόμαστε το σκοτάδι, αλλά να το βλέπουμε ως σύμμαχό μας. Αισθάνομαι ότι αν αναπτύξουμε ένα τέτοιο πλαίσιο μέσα μας για το τι ονομάζουμε σκοτάδι χωρίς πολύ φως, ίσως δούμε ένα άλλο φως μέσα μας. Είναι μια καλή σκέψη αυτό να ξεκινήσει από τα παιδιά.
Άντα Κουγιά: Το αξιοθαύμαστο με αυτό το έργο είναι ότι ανοίγει διάφορα ζητήματα και ανάλογα με τον χαρακτήρα σου εκεί θα εστιάσεις. Μιλάει για την επιτακτική ανάγκη να σώσουμε το περιβάλλον, για τη φιλία, την αγάπη και τη συνεργασία, για το τι θεωρείται διαφορετικό στην εποχή μας (αλλά μήπως τελικά δεν είναι;), ότι τα όνειρα, αν είσαι μαχητικός και δεν τα παρατάς, πραγματοποιούνται!

Ξεχωρίζετε κάποιον χαρακτήρα του έργου; Ποιον και γιατί;

Ειρήνη Δένδη: Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας στο έργο είναι ο κ. Σπαταλόπουλος. Γιατί αντιπροσωπεύει όλο τον αδηφάγο καταναλωτισμό της εποχής μας. Την σπατάλη και την απαξίωση προσωποποιημένη σε έναν κατά τα άλλα χαριτωμένο χαρακτήρα, τον κ. Σπαταλόπουλο.
Αντώνης Σανιάνος: Δεν μ’ αρέσει να ξεχωρίζω ήρωες και ανθρώπους, θα πω όμως ότι η Μίνα αγαπάει το σκοτάδι και αυτό εμένα με συγκινεί, μιας και όπως λέει, εκεί δε βλέπουμε την εικόνα του άλλου, βλέπουμε το μέσα του, το ποιος είναι. Το σκοτάδι δεν ξεχωρίζει την ομορφιά από την ασχήμια. Μπράβο Μίνα!
Άντα Κουγιά: Πρώτον τον Τάκη, διότι είναι ένας πρίγκιπας του παραμυθιού, αλλά καθόλου στερεοτυπικός πρίγκιπας. Δεύτερον, τον Πύρρο τον Εμπρηστίδη. Δεν μπορώ όμως να σας πω παραπάνω για κανέναν από τους δύο! Θα κάνω spoiler!

Τι έχετε να δηλώσετε για τις καταστροφικές πλημμύρες στην Ελλάδα;

Ειρήνη Δένδη: Λυπάμαι πολύ για όλα τα καταστροφικά φαινόμενα που βιώνουμε ως χώρα. Κάθε χρόνο μετράμε νεκρούς ανθρώπους, ζώα, περιουσίες. Και μην ξεχνάμε και την ψυχική φθορά που έχουν ως αποτέλεσμα αυτά τα φαινόμενα. Λυπάμαι ακόμα πιο πολύ που έχω σταματήσει να εκπλήσσομαι και φοβάμαι για τη μέρα που θα περνάνε απαρατήρητα όλα αυτά ως φυσιολογικά και καθημερινά φαινόμενα.

Άντα Κουγιά: Δεν είναι μόνον οι πλημμύρες. Τα τελευταία 2 χρόνια έχουμε δει πολλές καταστροφές στη χώρα που είναι αποτέλεσμα και κλιματικής αλλαγής, αλλά και κρατικής αδιαφορίας. Για να το συσχετίσω με την παράσταση, η κλιματική αλλαγή και η καταστροφή του περιβάλλοντος μπαίνει στο επίκεντρο. Όμως, στην παράστασή μας, γίνεται ζήτημα ζωής και θανάτου. Μήπως ήρθε η ώρα να καταλάβουμε ότι η φροντίδα για το περιβάλλον αλλά και για τον άνθρωπο είναι πια ζήτημα επιβίωσης;

Πέρα από την παράσταση αυτή, υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια για την φετινή σεζόν;

Ειρήνη Δένδη: Τώρα ολοκληρώνω τα γυρίσματα μιας ταινίας στην οποία παίζω. Είναι μια πολύ ωραία δουλειά. Σκηνοθετεί ο Μάκης Τσούφης και η ταινία λέγεται Memento Mori. Έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί σπάνια βλέπουμε ταινία δράσης ελληνικής παραγωγής και έχουμε κάνει πολλές προπονήσεις και πρόβες για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Άντα Κουγιά: Η παράσταση «Νόρα, το σπίτι της κούκλας» του Ίψεν σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου που είχε παρουσιαστεί πέρσι στο Altera Pars, θα συνεχίσει και φέτος κάθε Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 20.00 από 4 Νοεμβρίου. Επιπλέον, με την ομάδα του Altera Pars ετοιμάζουμε ακόμη μία παράσταση σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου για την οποία δεν μπορώ να πω περισσότερα, αλλά θα ανέβει τέλη Νοεμβρίου.
Αντώνης Σανιάνος: Έρχεται στις 12 Οκτωβρίου η παράσταση «Ψυχών Λύτρωσις», εμπνευσμένη από κείμενα της Γαλάτειας Καζαντζάκη που θα κρατήσει πορεία μέχρι το Γενάρη σε σκηνοθεσία του Νίκου Κρίκα και ανυπομονώ να ξεκινήσουμε. Είναι μια δουλειά που με έχει συνεπάρει πολύ. Επιστρέφει επίσης στο Red Jasper στην Κυψέλη το «Ναπάλμ Χάσταγκ Φάμιλι» του Πάνου Κούγια για λίγες παραστάσεις από τέλος Οκτώβριου, ένα κείμενο γραμμένο από τον ίδιο που αγαπώ πολύ. Συνεχίζω για 2η χρονιά την παράσταση «Ραχήλ» του Γρηγόρη Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία του Μανώλη Ιωνά στο θέατρο Αλκμήνη από 18 Οκτωβρίου με αγαπημένους συναδέλφους. Θα είμαι αρκετές μέρες στο αγαπημένο μου μέρος, το θέατρο και είμαι χαρούμενος πολύ γι’ αυτ’ο. Παράλληλα έχω φτιάξει ένα σχήμα μουσικής με λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια με 3 αγαπημένους φίλους που θα προσπαθήσω να βρω σταθμούς μέσα στο χειμώνα για να πίνουμε τσίπουρο και να τραγουδάμε. Το πρόγραμμα λέγεται «Λαϊκοί Δρόμοι», αν το συναντήσατε μπείτε μέσα θα είναι ωραία, είμαι βέβαιος. Ευχαριστώ την παρέα που φτιάξαμε αυτό το σχήμα τη Μαριάννα, τον Νίκο και τον Γιάννη. Αυτά για τώρα και καλή μας σεζόν.

Θα θέλαμε να κλείσουμε, με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr.

Ειρήνη Δένδη: Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει εμπεριστατωμένη και εύκολα προσβάσιμη ιστοσελίδα με όσο το δυνατόν περισσότερη και πιο ολοκληρωμένη ενημέρωση για τις παραστάσεις που ανεβαίνουν, όπως το θέατρο.gr ώστε να έχει γνώση το κοινό για όλα τα θεατρικά γεγονότα της πόλης.
Αντώνης Σανιάνος: Να συνεχίσετε να δίνετε χώρο στην τέχνη και τους ανθρώπους της, είναι πολύ γλυκό αυτό το ενδιαφέρον σας. Είναι ωραίο να το νιώθει κάθε άνθρωπος που εργάζεται πάνω στην τέχνη του. Καλή επιτυχία σε ό,τι στόχο έχετε, εύχομαι να τα ξαναπούμε με άλλα ωραία και στο μέλλον.
Άντα Κουγιά: Σας ευχαριστούμε που στηρίζετε το θέατρο και τους ανθρώπους του. Σας περιμένουμε με χαρά!

Συντελεστές παράστασης

Το σκοτάδι είναι πράσινο

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Αθηνά Χατζηαθανασίου
Σύλληψη ιδέας-Εικονογράφηση-Γραφιστική επιμέλεια: Eύα Λαμπάρα
Πρωτότυπη μουσική: Ανδρέας Αναγνωστόπουλος
Ενορχηστρώσεις: Χρίστος Σερενές
Σκηνικά-Κοστούμια: Ευγενία Βησσαρίου
Φωτισμοί: Γιάννης Ζέρβας
Βίντεο: Νάλια Ζήκου
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Teaser: Νάλια Ζήκου, Ανδρέας Βαλάσης (Drone)
Location Manager: Θωμάς Σιαμπέκας
Διεύθυνση Παραγωγής: Αθηνά Χατζηαθανασίου
Οργάνωση Παραγωγής: Γεωργία Φώτη
Εταιρία Παραγωγής: Καλλιτεχνική Εταιρία CALD
Παίζουν: Ειρήνη Δένδη, Άντα Κουγιά, Αντώνης Σανιάνος
Στο βίντεο εμφανίζονται οι: Γιώργος Γιαννακόπουλος, Πασχάλης Μερμηγκάκης | Ακούγεται η φωνή του Νίκου Καραστέργιου

Πληροφορίες

«Το σκοτάδι είναι πράσινο» από 22 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 12.00 μ.μ. στο θέατρο Altera Pars (Μεγάλου Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός / 2103410011) και καθημερινές για σχολεία

Κρατήσεις θέσεων: 6973816136
Κρατήσεις σχολείων: 6946123004

Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ [ΟΑΕΔ και Οικογενειακό (άνω των 4 ατόμων)], 8 (ΑμΕΑ)
Ειδική τιμή προπώλησης από 28/8 έως 1/10: 8 ευρώ
https://www.more.com/theater/children/offer/to-skotadi-einai-prasino/

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά