Συνέντευξη του Άρη Καλαβρού στο θεατρο.gr

1) Καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.

Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό μας κοινό;

-Άρης: Καλησπέρα σας και σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία! Είμαι ο Άρης Καλαβρός και είμαι νέος ηθοποιός. Μεγαλώνω και μένω στην Αθήνα. Αγαπώ την ομαδική και ατομική δημιουργία, την κίνηση και τον χορό, τη μουσική, το βιολί, την ποίηση. Λατρεύω τα ταξίδια και το ποδήλατο. Αντιπαθώ την τελειομανία και την αυτολογοκρισία, αν και παλεύω μαζί τους. Με πνίγει η αδικία και η επιβολή, σιχαίνομαι την αγένεια.

2) Φέτος σας βρίσκουμε στο Μην έρθεις νύχτα στο θέατρο Ρεκτιφιέ.

Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τον συγγραφέα και για την παράσταση;

Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας του έργου;

-Άρης: Έχω τη χαρά φέτος να συμμετέχω στην παράσταση Μην έρθεις Νύχτα στο θέατρο Ρεκτιφιέ, μια παράσταση φτιαγμένη με μεράκι από νέους καλλιτέχνες. Και ναι, ίσως και αυτό έχει από μόνο του την αξία του, όταν η καλλιτεχνική δημιουργία, ειδικά νέων ανθρώπων, έχει να αντιμετωπίσει τόσες δυσκολίες στην πραγμάτωσή της.
Χαίρομαι για τον Γιώργο Λαμπίρη που το πρώτο του έργο διακρίθηκε στο OutReach Project και μπορώ να είμαι κομμάτι του πρώτου ανεβάσματος. Και αυτό γιατί ακόμη και ατέλειες που φανερώνουν απειρία ή παραξενιές που προδίδουν παιδικότητα που ενδεχομένως κάποιος να εντοπίσει στο κείμενο, αυτές καταλήγουν γοητευτικές. Γιατί είναι αυθεντικές. Και ο Γιώργος θέλει να μιλήσει σύγχρονα, ποιητικά και ρεαλιστικά, ατομικά και συλλογικά, βιωματικά και φαντασιακά, μα πάντα πολιτικά αν και συναισθηματικά. Με λίγα λόγια, συμπυκνώνει τη γλώσσα μιας γενιάς, της δικής μας. Και η παράστασή μας επιχειρεί να αποδώσει πιστά, τον κόσμο που πλάθει αυτό το έργο, όπως εμείς τον αισθανόμαστε αισθητικά και νοηματικά. Έναν κόσμο λίγο πιο δυστοπικό απ’ τον δικό μας, ίσως. Κυριαρχούν η μοναξιά, η καθήλωση, η απώλεια, ο εγκλεισμός, η βία και η γιγάντωση της αλαζονείας της εξουσίας. Μονάχα αν τραβήξουν την κουρτίνα του παραθύρου, αν βγουν έξω, αν αναζητήσουν το μοίρασμα μπορούν τα πλάσματα του κόσμου αυτού να αγγίξουν τα τραύματά τους, να απεγκλωβιστούν και εν τέλει να αντισταθούν.

3) α) Ποιος είναι ο ρόλος σας;

-Άρης: α) Ο ρόλος που υποδύομαι είναι ο Φώτης. Ένας νεαρός άνδρας, ο οποίος πασχίζει να διαχειριστεί την πολύ πρόσφατη απώλεια του πατέρα του. Βαριά άρρωστος καθώς ήταν εκείνος, προσβεβλημένος από τον ιό που έχει οδηγήσει σε lockdown τον κόσμο του έργου, ο Φώτης τον φρόντιζε μέχρι και την τελευταία στιγμή. Εκείνη η τελευταία εικόνα είναι που έχει στοιχειώσει τη σκέψη του. Περίπου έναν μήνα μετά θα βρει τυχαία στο δρόμο το πτώμα ενός αγνώστου (του Σωτήρη). Θα αποφασίσει, παρά το αρχικό σοκ, να βοηθήσει όπως νομίζει ότι μπορεί και έτσι θα γνωρίσει την Ελένη, την κοπέλα του Σωτήρη. Αυτή η γνωριμία και η συναναστροφή με την Ελένη είναι που στην πορεία των ημερών θα τον φέρει τελικά σε ουσιαστική επαφή και με το δικό του τραύμα, στο μοίρασμα και στην αποδοχή.

β) Γιατί πρέπει να έρθει κάποιος να δει την παράσταση;

-Άρης: β) Ανέφερα πριν τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι καλλιτεχνικές παραγωγές, ειδικά νέων ομάδων, για λόγους οικονομικούς να συμβούν. Οπότε αυτό από μόνο του μπορείς να πεις, ότι είναι λόγος κάποιος από περιέργεια και μόνο να ασχοληθεί. Όχι, όμως. Δεν είναι ικανή συνθήκη για να πειστεί κάποιος, θεωρώ, και δεν μπορούμε να αρκεστούμε σε αυτό. Όντας νέοι δημιουργοί θέλουμε μέσω του έργου και της παράστασης να μιλήσουμε τη γλώσσα της γενιάς μας, όχι όπως κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι τη μιλάμε, να εκφράσουμε τους προβληματισμούς μας για μια κοινωνία και εποχή που ενώ θέλει να φοράει ρούχα προοδευτικά, εκτρέφει πιστά τα τέρατα της βίας, της απομόνωσης, του αυταρχισμού και του ρατσισμού. Να μοιραστούμε ιστορίες ανθρώπων που κάτι ενδεχομένως μας θυμίζουν, σίγουρα όμως μας φέρνουν πιο κοντά, με απλότητα αν και ποιητικότητα, αλήθεια και αναστοχασμό. Αξίζει νομίζω να δει κάποιος αυτή μας την προσπάθεια.

4) α) Ποιες ήταν οι πρώτες σας σκέψεις όταν ξεκινήσατε να διαβάζετε το κείμενο του έργου;

-Άρης: α) Ωραίο ρε συ Γιώργο, αλλά και δύσκολο. Χαχα!
Με αγγίζει, ακόμη και η υπερβολή του. Οι σχέσεις που οι χαρακτήρες προσπαθούν να επιτύχουν ή εκείνες που καταστράφηκαν. Ο κάθε εγκλεισμός που θέλουν να σπάσουν.
Αλλά πώς αποδίδεται η ποιητικότητά του λόγου του μέσω του ρεαλισμού, οι διαφορετικές εικόνες, τα πολλαπλά νοήματα; Αμέσως ήρθε και η προτεινόμενη κατεύθυνση από τη σκηνοθέτιδα, την Ιωάννα Φρουδαράκη. Να εντοπίσουμε ακριβώς αυτόν τον ρεαλισμό και να πατήσουμε εκεί. Για να ανθίσουν οι πτυχές του. Νομίζω ότι αυτό εν τέλει και επιχειρούμε.

β) Πώς θεωρείτε ότι επηρέασε το lockdown που βιώσαμε την καθημερινότητα και την ζωή σας;

β) Αναμφίβολα ήταν μια οριακή-βίαιη στιγμή, που δυστυχώς δεν κράτησε μόνο για μια στιγμή. Το χειρότερο για μένα είναι να προσπαθείς να ορίσεις σαν κανονικότητα μια κατάσταση που αν μη τι άλλο δεν είναι. Ίσως είναι ζήτημα επιβίωσης, ίσως και παραφροσύνης. Να προσπαθείς να είσαι παραγωγικός και αποτελεσματικός, όταν ο εξωγενής παράγοντας είναι ο φόβος, που εισχωρεί κυρίαρχος ακόμη και στην “ασφάλεια” του σπιτιού σου. Αν κάτι νιώθω ότι μου έχει μείνει έντονα από την περίοδο του εγκλεισμού με το οποίο παλεύω ακόμη και τώρα είναι ότι ο χρόνος κυλάει αμείλικτα. Σαν να υπάρχει κάτι αυτή τη στιγμή που θα έπρεπε να κάνω επιπλέον και δεν το κάνω.

5) Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στη πόλη;

-Άρης:
Το πρώτο βιβλίο που μου έρχεται, που ξεκίνησα να το διαβάζω με αφορμή ένα ταξίδι μου στην πανέμορφη Πράγα και με συνεπήρε, είναι "Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα της Ύπαρξης" του Κούντερα (Μτφ. Γιάννης Η. Χάρης). Τότε το διάβαζα σε μια περίοδο βαρύτητας, θα έλεγα. Αν το ξαναδιαβαζα τώρα, μάλλον θα το έβλεπα πιο κοντά απ' τη σκοπιά της ελαφρότητας.

Αυθόρμητα, ανάμεσα σε τόσα που θα μπορούσα να πω, μου έρχεται το Αερικό του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Όποτε το ακούω στις συναυλίες κλείνω τα μάτια και δακρύζω. Είναι παράδοξο πως αυτός ο νους που είναι ενα αληταριό που όλο δραπετεύει, μπορεί και ο ίδιος να χτίζει φυλακές.

Την Αθήνα την αγαπώ. Είναι όμορφη και άσχημη την ίδια στιγμή, και εκεί που την αγαπώ μπορώ και να μην την αντέχω. Πάντα όμως θα με ξαφνιάζει. Θα επέλεγα 2 εικόνες αντιθετικές: Να κάθομαι σε έναν από τους λόφους της και να ακούω από ψηλά στο βάθος τη βουή της, ας πούμε το λόφο των Μουσών, στο Αστεροσκοπείο. Και μια έντονη αστική γωνιά Πανεπιστήμιο - Εξάρχεια να γεύομαι την τρέλα, τον ρυθμό, τον αναβρασμό, τη ζωή, την τέχνη ακόμη και την ελευθερία της.

6) Σχέδια για το μέλλον;

-Άρης: Δεν ξέρω αν είναι σχέδια, επιθυμίες μάλλον προς το παρόν.
Μου αρέσει πολύ το γράψιμο. Έχω πολλά ποιηματοειδή -όπως τα λέω- από την εποχή της εφηβείας ακόμη μέχρι και σήμερα που δεν έχω τολμήσει να τα μοιραστώ ή να τα κάνω κάτι. Θα ήθελα το επόμενο διάστημα να σταθώ απέναντι τους και να δω τι θα μπορούσαν να μου πουν στο τώρα και πώς θα μπορούσα να τα δω να συντίθενται ή και όχι. Σίγουρα δε θέλω να το αφήσω. Παράλληλα θέλω πολύ να συνεχίσω να ταξιδεύω. Το θεωρώ απαραίτητο και για τη ζωή και για την τέχνη. Και να ζήσω για κάποιο διάστημα και έξω. Κοιτάζω διάφορα προγράμματα εκπαιδευτικά πάνω στις παραστατικές τέχνες ή την υποκριτική που θα με ενδιέφερε να παρακολουθήσω, δεν έχω ακόμα κάτι σίγουρο και ξέρω τις δυσκολίες. Σίγουρα το να συνεχίσω να δουλεύω πάνω στην υποκριτική και τη δημιουργία είναι κάτι που με αφορά. Αλλά και το να μπορώ να ζω μόνος μου. Κάτι που όπως όλοι ξέρουμε δε συμβαδίζει εύκολα. Συνολικά θα μου ευχόμουν στο άμεσο μέλλον να είμαι πιο ανεξάρτητος, πιο δημιουργικός και πιο ελεύθερος.

Αυτό που γνωρίζω προς το παρόν είναι πως το καλοκαίρι θα συμμετέχω στην περιοδεία, της παράστασης για παιδιά, Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη.

*******

INFO:

ΜΗΝ ΕΡΘΕΙΣ ΝΥΧΤΑ
Γιώργος Λαμπίρης
Σκηνοθεσία: Ιωάννα Φρουδαράκη

ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Σε ένα λίγο πιο δυστοπικό lockdown από αυτό που ζήσαμε, το πτώμα του Σωτήρη κείτεται νεκρό στα σκαλιά της πολυκατοικίας του, άγρια χτυπημένο. Στην απέναντι πολυκατοικία, ο Ορέστης, συγκατοικεί με μια Σκιά. Η Ελένη, η κοπέλα του Σωτήρη, προσπαθεί να διαχειριστεί το πένθος της και να μάθει τι του συνέβη, ενώ ο Φώτης, ο περαστικός που ανακάλυψε το πτώμα, αποφασίζει να μείνει και να την βοηθήσει. Η αστυνομία κυκλώνει όλο και περισσότερο την περιοχή. Η Σκιά παίζει με τις σκιές και όλα αρχίζουν να περιπλέκονται.

Σημείωμα σκηνοθέτη
Θεωρούμε ότι ως κοινωνία έχουμε την ανάγκη να ξανά βιώσουμε τις ιστορίες μας μέσα από τον μύθο, γι’ αυτό επιλέξαμε αυτό το έργο. Για κάποιους το “Μην έρθεις νύχτα” μπορεί να είναι ιστορίες αγάπης, για άλλους μία βίαιη έκφανση της πραγματικότητας, για εμάς όμως είναι ένα ταξίδι συνειδητοποίησης. Όλοι έχουμε τις ιστορίες μας, πολλές φορές κλεινόμαστε σ’ αυτές και ξεχνάμε τους γύρω μας. Αν όμως μπορέσουμε να μοιραστούμε αυτές τις ιστορίες ο ένας με τον άλλον, ίσως βρούμε συγκλίσεις, ίσως ο πόνος μας να πατάει στις ίδιες νότες αυτής της παράφωνης συμφωνίας. Τότε υπάρχει περιθώριο για αλλαγή. Μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε τι έχουμε χάσει, ποιους-ες-α έχουμε χάσει, μόνο τότε θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Ένα πτώμα κείτεται νεκρό έξω από την πόρτα μιας πολυκατοικίας, μία πανδημία, μία ακόμα ευκαιρία καταστολής. Το πτώμα χάνεται. Αποκοπή από την μνήμη. Αυτή η οικειότητα με ανατριχιάζει.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας: Γιώργος Λαμπίρης
Σκηνοθεσία: Ιωάννα Φρουδαράκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκη Φραγκέλλη
Σκηνογράφος- Ενδυματολόγος: Νίκος Τσελίκος
Σχεδιασμός φωτισμού: Μαριέττα Παυλάκη
Επιμέλεια κίνησης: Βλάσσης Χρυσικόπουλος
Φωτογραφίες- βίντεο- σχεδιασμός αφίσας: Κωνσταντίνα Ψαρρού (Cone_be)
Πρωτότυπη μουσική: Ιωάννα Φρουδαράκη
Social Media: Πηνελόπη Ρόδη
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Ιωάννα Φρουδαράκη, Νίκη Φραγκέλλη, Γιώργος Λαμπίρης
Βοηθοί παραγωγής: Κατερίνα Περλιάνη, Άρης Καλαβρός, Βασιλική Πουλάκη
Εκτέλεση Παραγωγής: Bow Theatre Group

Παίζουν: Βλάσσης Χρυσικόπουλος, Γιάννης Αξιώτης, Χρήστος Δερβεντζής, Άρης Καλαβρός, Κατερίνα Περλιάνη, Νίκη Φραγκέλλη, Γιώργος Λαμπίρης

Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις: Από Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου έως Τρίτη 12 Μαρτίου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Δευτέρα & Τρίτη στις 21:30

Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 14€
Μειωμένο: 10€

Διάρκεια παράστασης: 80’

Προπώληση εισιτηρίων: MORE.COM
https://www.more.com/theater/min-ertheis-nyxta/

ΡΕΚΤΙΦΙΕ - Κέντρο Έρευνας Μικτών Παραστατικών Τεχνών
Λ. Κωνσταντινουπόλεως 119, Αθήνα
Τηλ. 698 187 1669