1) Καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στη σελίδα μας.
Πείτε μας λίγα λόγια, ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας.

Γ. Π: Καλώς σας βρήκα κι ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Γεννήθηκα στη Νέα Βύσσα Έβρου, είναι κοντά στα σύνορα με την Τουρκία στην Αδριανούπολη.
Παράτησα το γυμνάσιο στο δεύτερο χρόνο και ήρθα στον Πειραιά στη Νίκαια. Με την προϋπηρεσία του γυμνασίου και δυο χρόνια σε σχολή μηχανοτεχνιτών, έγινα μηχανικός αυτοκινήτων πριν ενηλικιωθώ. Δούλεψα σα μηχανικός δυο χρόνια κι ύστερα ανέβηκα Αθήνα, κέντρο Ομόνοια. Δούλεψα σαν κομπάρσος σε σήριαλ της εποχής. Θυρωρός με το Βουτσά, Λούνα Πάρκ και άλλα. Άμα σε τρώει το ψώνιο τα κάνεις αυτά. Άρχισα να δουλεύω και στα σκηνικά, στα πλατό και στα θέατρα. Την ίδια περίοδο η ζωή έφερε στο δρόμο μου το συγγραφέα Κώστα Ταχτσή και δημιουργήθηκε μεταξύ μας μια σχέση περισσότερο πατέρα και γιου, ενδιαφερόταν για μένα και το μέλλον μου, επέμενε να πάω ξανά σχολείο γιατί θεωρούσε και είχε δίκιο, ότι το λίγο γυμνάσιο και η μηχανοτεχνιτών δεν ήταν αρκετά για ένα νέο, όπως βέβαια ήθελε αυτός τους νέους. Ήθελε να έχουν κάποια μόρφωση όλα τα ελληνόπουλα, πόσο μάλλον αυτός που γνώρισε.
Τώρα πως θα μπορούσα να πω με λίγα λόγια για μένα... δεν ξέρω, κι είναι μάλλον αδύνατον, είμαι και πολυλογάς γι αυτό και δυσκολεύομαι στα γραφτά μου να γράψω απλά και με οικονομία λόγου, αλλά αυτό στις συνεντεύξεις είναι δύσκολο, γιατί δε θα κάτσεις να δουλέψεις τη συνέντευξη, δεν υπάρχει και χρόνος..
Επέμενε λοιπόν ο Ταχτσής να πάω σε κάποια σχολή και ιδανικότερη θεωρούσε τις σχολές Δοξιάδη, ζωγραφικής και διακόσμησης κτλ. που όπως έλεγε θα με βοηθούσε και στα σκηνικά που δούλευα. Εγώ αν ήταν να πάω κάπου θα ήθελα να πάω σε δραματική σχολή. Πήγα λοιπόν στου Δοξιάδη μ’ αυτόν το στόχο και στο δεύτερο πάλι έτος, όπως και στο γυμνάσιο τα ψιλοπαράτησα και πήγα και στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών.
Τελειώνοντας, ως .. πτυχιούχος ηθοποιός έπιασα δουλειά στο Θέατρο Έρευνας του Δημήτρη Ποταμίτη. Αλλά κι από κει έφυγα το δεύτερο χρόνο γιατί δε συμφώνησα με τον όρο που έβαζε ο Ποταμίτης στους ηθοποιούς, να μην πηγαίνουν δηλαδή όσο καιρό δούλευαν εκεί, να παίζουν σε κινηματογραφικές ταινίες, εγώ όμως πήγα κι έπαιξα σε αρκετές.
Έπαιξα και στην Πορνογραφία του Μάνου Χατζηδάκη, μια επιθεώρηση με πολλά τραγούδια, που πολλά έχουν γίνει επιτυχίες, κι ύστερα μπήκα στην επιθεώρηση, χώρος που πρέπει να πω ότι δε μου άρεσε, αλλά έμεινα οχτώ χρόνια δουλεύοντας με όλους σχεδόν τους πρωταγωνιστές του 1980.
Έφυγα κι από κει και πήγα με το Βέγγο στο τελευταίο ανέβασμα του Τρελού του Λούνα Παρκ, δεν πήγε καλά και ξαναγύρισα στην επιθεώρηση και στο Χάρυ Κλυνν, που ήταν και η τελευταία. Κάνοντας οικογένεια ήθελα να κάνω κάτι σταθερό, όπως εμπόριο, όπου έμεινα απ’ το 90 μέχρι σήμερα. Σαν ηθοποιός κάτι συμμετοχές στην τηλεόραση, στο θέατρο δε μου είπαν για κάτι καλό και δεν έπαιξα τόσα χρόνια, εκτός απ’ αυτήν τη χρονιά, και ξαναγύρισα τρέχοντας στην παλιά μου αγάπη.

2) Ο Γιώργος Λιβανός σκηνοθετεί φέτος το έργο ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ , ΣΑΝ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ σε κείμενο δικό σας, βασισμένο στην πραγματική ιστορία του Τζόζεφ Μέρικ , όπως κατεγράφη από τον θεράποντα ιατρό του Φρέντερικ Τρεβς αλλά και τα δημοσιεύματα της εποχής .
Πως εμπνευστήκατε το συγκεκριμένο έργο;

Γ. Π. Το έργο το γνώρισα, στις καλές μου μέρες στο θέατρο όταν ήμουνα στο θέατρο Έρευνας του Δημήτρη Ποταμίτη, το καλοκαίρι του 81 νομίζω. Θα ήθελα να αφιερώσω στη μνήμη του αυτήν την παράσταση. Όταν πήρα το κείμενο σα βοηθός σκηνοθέτη, διάβασα: Μπερνάρ Πόμερανζ Ο άνθρωπος Ελέφαντας. Μετάφραση Μαρλένα Γεωργιάδου, εκτός απ το εξώφυλλο διάβασα βέβαια και το έργο. Ενθουσιάστηκα, τι ωραία, την πρώτη φορά που θα ήμουν βοηθός έτυχε σ’ ένα εκπληκτικό έργο. Τώρα σα βοηθός δε σκηνοθετούσα βέβαια, έκανα υποβολείο και δεν έχανα την ευκαιρία να αντικαθιστώ τον Ποταμίτη στη σκηνή γιατί σα σκηνοθέτης ήθελε να το βλέπει κι από κάτω, χωρίς όμως να είναι κενή η θέση του, διάβαζα και τα λόγια του και σιγά σιγά τα έλεγα κι απ έξω, και τι πλάκα ο Δημήτρης σκηνοθετούσε κι εμένα να παίζω όσο μπορούσα καλύτερα ..!
Από τότε ψωνίστηκα με το ρόλο κι ήθελα κάποια στιγμή να τον παίξω, αλλά αν και προσπάθησα δεν τα κατάφερα, ούτε βέβαια με φώναξαν σε κάποιο θέατρο. Πέρασαν πολλά χρόνια, κι όταν λέω πολλά το εννοώ, σ’ αυτά τα χρόνια όμως κατάφερα να το γράψω αυτό το έργο που αγαπούσα, όπως το έβλεπα εγώ, και βέβαια όπως έβλεπα αυτόν το ρόλο αλλά και τους άλλους ήρωες που έπαιξαν ρόλο στη ζωή του ανθρώπου ελέφαντα, του Τζόζεφ Κάρεϋ Μέρικ, έχοντας διαβάσει εκτός από το έργο κι ότι είχε γραφτεί γι' αυτόν, είδα και την ταινία.

3) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο;

Γ. Π) Τέτοια έργα μ’ αρέσουν πολύ, έργα που κουβαλούν πόνο, συγκίνηση, ήρωες που παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα, έργα που δείχνουν την εκμετάλλευση του ανθρώπου, έργα που υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν άλλους ανθρώπους, έργα που δείχνουν πως αντιμετωπίζει η κοινωνία τη διαφορετικότητα.
Όλ’ αυτά τα έχει αυτό το έργο το ‘’σαν άνθρωπος σαν ελέφαντας ‘’ είναι η ζωή ενός τέτοιου ανθρώπου, του Τζόζεφ Κάρεϋ Μέρικ, η βασανισμένη του ζωή, και η προσπάθειά του να ζήσει σαν άνθρωπος.

4) Ποιος είναι ο ρόλος σας;

Γ. Π: Ο Τζόζεφ Μέρικ, ο άνθρωπος ελέφαντας αυτόν το ρόλο είχα λαχτάρα να παίξω, από τότε απ’ τον Ποταμίτη.

5) Ξεχωρίζετε κάποιο χαρακτήρα στο έργο; Ποιον και γιατί;

Γ. Π: Όλοι οι ήρωες του έργου είναι σημαντικοί, κι όσοι δεν ήταν προσπάθησα να τους κάνω.
Ο Μέρικ για την ανθρωπιά του. Ο Γιατρός του κι αυτός για την ανθρωπιά του και τις φιλοδοξίες του, που τον βασανίζουν. Ο ακέραιος διευθυντής του νοσοκομείου που με δική του πρωτοβουλία μπόρεσε ο Μέρικ να ζήσει σαν άνθρωπος. Η προϊσταμένη του νοσοκομείου που στη δική μου εκδοχή, φρόντισε και πόνεσε τον άνθρωπο ελέφαντα. Η ηθοποιός, που τον έκανε να πιστέψει ότι είναι άνθρωπος και όχι τέρας.
Η κακία του κόσμου μέσα απ’ τον ατζέντη του και το φύλακα του νοσοκομείου.

6) Τι άλλα σχέδια έχετε για την φετινή χρονιά;

Γ. Π: Σχέδια, σχέδια δεν κάνω, κάποιες σκέψεις. Θέλω μόνο να υπάρχει υγεία, να μπορώ να γράφω, να παίζω και θέατρο, κι ότι καλό είναι να γίνει, ας γίνει.

7) Θα θέλαμε να κλείσουμε με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr .

Γ. Π: Τι να πω για το Θεατρο.gr, μόλις το γνώρισα , ομολογώ δεν το ήξερα, μόνο ευχαριστώ μπορώ να πω κι ότι από δω και πέρα θα το παρακολουθώ. Ρωτήστε με στην επόμενη συνέντευξη, θα ξέρω και θα σας πω.