1. Η ερμηνεία σας στο “Ay Carmela” σας χάρισε έπαινο στα Θεατρικά Βραβεία «Κάρολος Κουν». Πώς αισθανθήκατε με αυτή την αναγνώριση και τι σημαίνει για εσάς αυτή η διάκριση;

Ήταν για μένα μια όμορφη έκπληξη που μου έδωσε ώθηση για να συνεχίσω άλλα 25 χρόνια. Έχω επιλέξει έναν δύσκολο αλλά και δημιουργικό δρόμο στον θεατρικό χώρο, δημιουργώντας, μαζί με τον Κωνσταντίνο Κυριακού, τη θεατρική ομάδα Theartes. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε αναλάβει όλη τη παραγωγική διαδικασία μόνοι μας, καταλαμβάνοντας τον δικό μας χώρο στο θεατρικό πεδίο, πράγμα που είναι ιδιαιτέρως απαιτητικό. Η διάκριση αυτή είναι μια τονωτική ένεση και μια αναγνώριση- παράσημο που μου δίνει δύναμη να συνεχίσω στον ίδιο δρόμο.

2. Το "Ay Carmela" είναι ένα έργο που συνδυάζει τη δραματική και κωμική πλευρά του πολέμου. Πώς προσεγγίσατε την ερμηνεία σας, ώστε να αποδώσετε αυτόν τον συνδυασμό συναισθημάτων;

Το έργο είναι τραγικωμωδία, που σημαίνει ότι εμπεριέχει κωμικοτραγικές καταστάσεις, δηλαδή, ανθρώπινες καταστάσεις, μιας και στη ζωή το δράμα με την κωμωδία είναι στενά συνδεδεμένα. Με αφορμή, λοιπόν, μια εμπόλεμη κατάσταση, η οποία από μόνη της είναι ένα τραγικό γεγονός, ο συγγραφέας εφευρίσκει, ιδιοφυώς, μια ιστορία κωμική μέσα στην τραγικότητά της.

3. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε παίζοντας την Carmela και πώς την ξεπεράσατε;

Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να μπορέσω να βρω μέσα μου τα πιο επαναστατικά μου στοιχεία, γιατί η Καρμέλα είναι μια επαναστάτρια από τη φύση της. Θέλω να πω ότι δεν έχει στρατευμένες ιδέες μέσα από μια πολιτική δυναμική. Η επαναστατικότητά της προκύπτει από τη βαθιά ανθρωπιά της. Ο τρόπος που μπόρεσα να προσεγγίσω την αγνότητα ενός ανθρώπου που θυσιάζει τον εαυτό του για να υπερασπιστεί το δίκαιο, είναι μέσω της συμμετοχής μου σε ακτιβιστικές ομάδες που διεκδικούν μια ισότιμη κοινωνία και δρουν αλληλέγγυα στους έχοντες ανάγκη.

4. Υπάρχει κάποια σκηνή στο έργο που σας συγκίνησε ιδιαίτερα και αν ναι, πώς επηρέασε την ερμηνεία σας;

Με συγκινεί, ιδιαιτέρως, το ότι οι προθέσεις της Καρμέλα είναι αδιαμφισβήτητα αγνές, το ότι η κορύφωση της συναισθηματικής της έκφρασης προέρχεται από την αγανάκτηση, από το ότι δεν αντέχει την κτηνωδία και την απανθρωπιά. Η στιγμή της μεταστροφής της και της έντονης αντίδρασης προς το άδικο, με φορτίζει συναισθηματικά σε όλο το έργο.

5. Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης; Υπήρξαν στιγμές που καθοδήγησαν την απόδοσή σας με τρόπους που δεν περιμένατε;

Με τον σκηνοθέτη, Κωνσταντίνο Κυριακού, συνεργαζόμαστε έξι χρόνια και έχουμε συνυπάρξει σε δέκα παραστάσεις, που σημαίνει ότι έχουμε αναπτύξει έναν κοινό σημασιολογικό κώδικα και είναι πιο εύκολη, κατά έναν τρόπο, η επικοινωνία. Είναι ένα σκηνοθέτης που αφήνει τον ηθοποιό ελεύθερο να εκφραστεί χωρίς να τον κομπλάρει ή να τον “κλειδώνει”. Αντίθετα τον καθοδηγεί με επιχειρήματα και σεβασμό.

6. Ποιοι είναι οι καλλιτεχνικοί σας στόχοι μετά από αυτήν την παράσταση;

Αυτός ο χειμώνας προβλέπεται, ιδιαιτέρως, θεατρικός, μιας και ετοιμάζουμε ακόμα δύο παραστάσεις μετά τα Χριστούγεννα. Η μια από αυτές θα είναι δουλειά της Theartes και ανυπομονώ να ξεκινήσουμε μιας και θα είναι κάτι διαφορετικό από όσα έχουμε κάνει μέχρι τώρα.

7. Εκτός από την υποκριτική, ασχολείστε και με άλλες μορφές τέχνης; Αν ναι, πώς αυτές επηρεάζουν τη σκηνική σας παρουσία;

Έχω ασχοληθεί με τον χορό και έχω ενσωματώσει τις γνώσεις μου στην υποκριτική διαδικασία. Ο δρόμος μέσα από τον οποίο αναζητώ και χτίζω έναν ρόλο περνάει πρώτα μέσα από το σώμα. Άλλωστε, θεωρώ ότι η συνειδητοποιημένη σωματική κίνηση είναι βασικό στοιχείο για να υπάρξεις στη θεατρική σκηνή.

8. Έχετε ένα ιδιαίτερο τελετουργικό ή κάποια συνήθεια πριν από κάθε παράσταση που σας βοηθά να μπείτε στο ρόλο;

Πριν από κάθε παράσταση συγκεντρώνομαι με σωματικές ασκήσεις.

9. Ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή της θεατρικής σας πορείας μέχρι σήμερα και γιατί;

Είμαι τυχερή και έχω ζήσει αρκετές δυνατές και συγκινητικές στιγμές. Μία από αυτές ήταν όταν παίζαμε το Ay, Carmela στη Θεσσαλονίκη και μόλις είχε γίνει το έγκλημα στα Τέμπη. Υπάρχει μια σκηνή στο έργο που περιγράφει έναν έρημο σιδηροδρομικό σταθμό χωρίς σταθμάρχη, μια σκηνή που πριν το δυστύχημα δεν είχα συνειδητοποιήσει τη σημασία του. Στην παράσταση αυτή της Θεσσαλονίκης, συνειδητοποίησα τη σύνδεση ενώ εκτυλισσόταν η παράσταση. Ήταν μια πολύ δυνατή στιγμή γιατί μοιράστηκα με το κοινό αληθινή, καθαρή συγκίνηση και ένα ρίγος να διαπερνά όλη την αίθουσα, ως φόρος τιμής στα νεκρά παιδιά.

10. Τι σας εμπνέει στην τέχνη και πώς αυτή η έμπνευση μεταφράζεται στην καθημερινότητά σας;

Με ενδιαφέρει το πολιτικό θέατρο και η σύνδεσή του με την κοινωνία. Ίσως να μην αλλάξουμε τον κόσμο με το θέατρο αλλά μπορεί να αλλάξουμε έναν άνθρωπο· είναι μια αρχή.

https://www.more.com/theater/ay-carmela-theartes-3rd-season/