1. Στην παράσταση ο Φιάκας, υποδύεστε την Ευανθία. Ο ρόλος απαιτεί συνδυασμό κωμωδίας, ρομαντισμού και εποχής. Πώς προσεγγίσατε την ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα στοιχεία;

Όταν στα χέρια σου έχεις μια τόσο καλογραμμένη κωμωδία, το κείμενο σε πάει από μόνο του. Προσπάθησα να μην προσεγγίσω το ρόλο της Ευανθίας περιγραφικά ως μια ευαίσθητη δηλαδή ενζενί της καλής κοινωνίας, θύμα της πλάνης του Φιάκα, αλλά ως μια γυναίκα που διεκδικεί με πάθος την ευτυχία και τον έρωτα. Αυτή ακριβώς η απόλυτη πίστη στα ιδεώδη που έχει διαβάσει σε αμέτρητα μυθιστορήματα, ο σχεδόν μεθοδικός τρόπος να μην θέλει να δει την αλήθεια αλλά να βουτάει όλο και πιο βαθιά στο ζωτικό της ψεύδος, είναι που κατά τη γνώμη μου αναδύει το κωμικό στοιχείο. Απ’ εκεί κι έπειτα, η εποχή και ο ρομαντισμός δεν είναι κάτι που παίζεται αλλά που προκύπτει από τα σκηνικά, τα κοστούμια και τη γλώσσα του έργου.

2. Η ηρωίδα φαίνεται να «πέφτει στην παγίδα» του Φιάκα λόγω των μυθιστορημάτων της εποχής. Τι σας γοήτευσε στον χαρακτήρα της και πώς προσεγγίσατε αυτόν τον ρομαντισμό και την αφέλεια;

Η Ευανθία είναι μια κοπέλα της αριστοκρατίας μεγαλωμένη με γαλλικά, πιάνο, καλούς τρόπους και ρομαντικά μυθιστορήματα γεμάτα παθιασμένους έρωτες και ατρόμητους πρίγκιπες. Όνειρό της είναι κι εκείνη να αγαπήσει και να αγαπηθεί όχι όμως από τον οποιονδήποτε αλλά από έναν άντρα με αξιώματα καθώς επηρεασμένη από τα βιβλία που διαβάζει και υπεραγαπά, είναι πεπεισμένη ότι το αξίωμα ενός υποψηφίου συζύγου, είναι εγγύηση και της αρετής του, με άλλα λόγια πιστεύει ότι όπως και στα μυθιστορήματα έτσι και στη ζωή, ένας βαρόνος, ένας δούκας, ένας ευγενής είναι εξ’ ορισμού ηθικός άνθρωπος κι ιδανικός σύζυγος. Αυτό ακριβώς με γοήτευσε, το γεγονός δηλαδή ότι χτίζει με τόση πίστη το ζωτικό της ψεύδος ώστε όταν τελικά εμφανίζεται ο Φιάκας μπροστά της, είναι έτοιμη να πιστέψει καθετί που της λέει και να του παραδοθεί. Με απλά λόγια: αν δεν υπήρχε η Ευανθία, δεν θα υπήρχε ούτε ο Φιάκας ή καλύτερα, αν δεν υπήρχαν Ευανθίες, δεν θα υπήρχαν και Φιάκες!

3. Ο «Φιάκας» είναι έργο με μακρά ιστορία και ζωντανές παραστάσεις από το 1870. Πώς νιώθετε που συμμετέχετε σε αυτήν τη συνέχεια της παράδοσης;

«Ο Φιάκας» είναι έργο κλασσικό, μια κωμωδία περίτεχνη και μεστή που αντλεί όχι μόνο από την Ελληνική παράδοση αλλά και από την παράδοση του ευρωπαϊκού θεάτρου, τον Μολιέρο, τη φάρσα, την commedia del’ arte κ.α. Νιώθω πραγματικά ευλογημένη που συμμετέχω σε μια ακόμα εκδοχή της και μάλιστα σε σκηνοθεσία Πάνου Σκουρολιάκου ο οποίος γνωρίζει το έργο ίσως όσο κανείς, τόσο ως ηθοποιός που στο παρελθόν έχει υποδυθεί τον Γιάννη όσο και ως σκηνοθέτης καθώς αυτή είναι η 4η φορά που σκηνοθετεί τον Φιάκα.

4. Η παράσταση περιλαμβάνει ζωντανή μουσική και διαδραστικά στοιχεία. Επηρεάζει αυτό τον τρόπο που υποδύεστε την Ευανθία; κι αν ναι, πώς;

«Ο Φιάκας» είναι μια παράσταση θεατρική ως εκ τούτου τόσο τα τραγούδια όσο και τα διαδραστικά στοιχεία αντιμετωπίστηκαν όσο ένας επιπλέον τρόπος με τον οποίο οι χαρακτήρες «μιλούν». Σε κάθε περίπτωση, στην παράσταση μού δίνεται η ευκαιρία όχι μόνο να παίξω αλλά να τραγουδήσω και να χορέψω, είναι πραγματικά μεγάλη χαρά για εμένα να ξεδιπλώσω επί σκηνής όλα τα εκφραστικά μου μέσα και μέσω της Ευανθίας να είμαι μέρος μίας παράστασης γεμάτης ευφροσύνη!

5. Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Πάνο Σκουρολιάκο και τους υπόλοιπους ηθοποιούς, ειδικά με τον Γιώργο Γαλίτη στον ρόλο του Φιάκα και τον Δημήτρη Μυλωνά στον ρόλο του υπηρέτη;

Όλοι τους είναι συνάδελφοι με μακρά και σημαντική πορεία στα θεατρικά πράγματα, είναι επομένως ευχής έργον η συνάντησή μου μαζί τους, μια συνθήκη όπου εξαρχής ένιωσα ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα και υπηρετούμε το θέατρο με το ίδιο πάθος και αγάπη.

Πληροφορίες και εισιτήρια παράσταστης: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/o-fiakas-tou-dimostheni-misitzi/