1. Πώς γεννήθηκε η “ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ”; Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη εικόνα, φράση ή εμπειρία που πυροδότησε τη συγγραφή της;

Ένα βράδυ βρισκόμουν σε ένα μπαρ ενός φίλου, ο οποίος ετοιμαζόταν να κλείσει το μαγαζί. Τη στιγμή εκείνη εμφανίστηκε ένας θαμώνας, ο οποίος θρονιάστηκε στην μπάρα και δεν έλεγε να αποχωρήσει. Εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε η «ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ».

2. Στο έργο, η Αργεντινή λειτουργεί ως σύμβολο — ενός μακρινού ονείρου, μιας υπόσχεσης που δεν τηρήθηκε. Πώς προέκυψε αυτή η επιλογή του τίτλου και τι αντιπροσωπεύει για εσάς;

Στις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, η Αργεντινή αναφέρεται ως ο τόπος εκπλήρωσης κάθε ονείρου. Κάτι σαν την Αμερική σήμερα. Οι ήρωες του έργου, αν και σύγχρονοι, μοιάζουν να βιώνουν ακόμη τον απόηχο αυτού του ανεκπλήρωτου ονείρου. Η «ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ» για μένα είναι τα βαρίδια που μας άφησε η προηγούμενη γενιά.

3. Οι δύο ήρωες, ο Παντελής και ο Αποστόλης, μοιάζουν εγκλωβισμένοι ανάμεσα στο παρελθόν και στο ανεκπλήρωτο. Πόσο προσωπικά στοιχεία κρύβονται μέσα στη σχέση τους;

Όλοι μας νομίζω κουβαλάμε μέσα μας ένα παρελθόν από το οποίο δεν μπορούμε εύκολα να ξεφύγουμε. Το ίδιο συμβαίνει και με τους δύο ήρωες, που ακόμα και η «ασθενική» φιλία τους μοιάζει να υποστηρίζεται μηχανικά.

4. Η παράσταση ανεβαίνει στον φυσικό της χώρο, μέσα σε ένα πραγματικό μπαρ. Πόσο επηρέασε αυτή η σκηνική συνθήκη τη γραφή του έργου; Το είχατε φανταστεί εξαρχής έτσι;

Επειδή είμαι λάτρης του ρεαλισμού, από τη στιγμή που ολοκλήρωσα τη συγγραφή του έργου, το φανταζόμουν να ανέβει σε ένα πραγματικό μπαρ. Και το αξιοπερίεργο είναι ότι την πρώτη φορά που ανέβηκε, είχαμε σκεφτεί να κάναμε πρόταση στο ίδιο μπαρ που θα ανέβει τώρα... στη Fabrica. Ήταν φαίνεται μοιραίο η Fabrica και η «Αρτζεντίνα» να συνυπάρξουν κάποια στιγμή.

5. Η «ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ» μιλάει για το μετέωρο ανάμεσα σε δύο μέρες, δύο ζωές, δύο αποφάσεις. Αν έπρεπε να συμπυκνώσετε αυτό το «μεταίχμιο» σε μία φράση, ποια θα ήταν;

Νομίζω ο στίχος του Σαββόπουλου είναι πολύ ταιριαστός: «Ήρθε η στιγμή για ν' αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις...»

6. Τι ελπίζετε να πάρει μαζί του ο θεατής φεύγοντας από τη Fabrica εκείνο το βράδυ που «η μέρα έχει τελειώσει προ πολλού και η επόμενη δεν έχει ακόμη αποφασίσει με τι πρόσωπο θα ανατείλει»;

Ίσως θα ήθελα να φύγει με τη σκέψη αν ζει τη ζωή που ο ίδιος επέλεξε ή που επέλεξαν άλλοι γι' αυτόν.

Πληροφορίες και εισιτήρια παράστασης: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/artzentina-sti-famprika-the-bar/