1. Η παράσταση «Να βγάλω τα ρούχα μου;» επιστρέφει για δεύτερη σεζόν. Τι σημαίνει
για εσάς αυτή η επιστροφή και τι νέο φέρνει σε σχέση με την πρώτη χρονιά;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ - Αυτή η επιστροφή σημαίνει καινούργιοι πειραματισμοί, καινούργιες ανακαλύψεις. Βλέπουμε
το έργο με μία διαφορετική ματιά πια. Καθώς το έχουμε γράψει και δεν το δημιουργούμε από
το μηδέν, το διαβάζουμε σαν να το έχει δημιουργήσει κάποιος άλλος και ανακαλύπτουμε
καινούργιες πτυχές του έργου. Επομένως, αυτή η χρονιά ξεκινάει αρκετά αποκαλυπτικά σε
σχέση με το έργο, και πιστεύω ότι στην παράσταση θα φανούν κάποιες λεπτές αποχρώσεις
του χαρακτήρα που έχουμε δημιουργήσει, που την πρώτη φορά δεν είχαμε συνειδητοποιήσει
ότι υπάρχουν.
ΕΙΡΗΝΗ - Είναι η πρώτη φορά που ξαναεπισκέπτομαι κάτι με τη διαδικασία της πρόβας,
αφού ήδη έχει γίνει ένας κύκλος παραστάσεων και πραγματικά εντυπωσιάζομαι. Γελάμε
πάρα πολύ με την Αγγελική γιατί συζητάμε για καινούριες σκέψεις, συνδέσεις, διακυβεύματα,
δραματουργικές γέφυρες που πριν αγνοούσαμε εντελώς, και ειλικρινά αναρωτιόμαστε πώς
δεν τα είχαμε δει όλα αυτά εξ αρχής. Το κείμενο έχει ήδη δημιουργηθεί, είναι εκεί, και το
αντιμετωπίζουμε με μια καθαρή ματιά, με μια προσπάθεια να το κατανοήσουμε ξανά από την
αρχή σα να μην είναι δικό μας. Νιώθω ότι δίνουμε το δικαίωμα στους εαυτούς μας να
αμφισβητήσουμε και να επαληθεύσουμε το κείμενο ξανά από την αρχή.

2. Ο τίτλος είναι ιδιαίτερα προκλητικός και αινιγματικός. Ποιο είναι το πραγματικό
“ξεγύμνωμα” που επιχειρεί η παράσταση; Είναι σωματικό, ψυχικό, κοινωνικό;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ - Ο τίτλος σίγουρα αναφέρεται και στο «ξεγύμνωμα» του χαρακτήρα. «Αυτή», όπως την
αποκαλούμε, αποκαλύπτει κομμάτια του εαυτού της που υπάρχουν βαθιά μέσα της, και με
αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να ανακαλύψει και το ποια πραγματικά είναι. Ταυτόχρονα, ο
τίτλος αναφέρεται και στην προσπάθεια που κάνουμε οι γυναίκες να χωρέσουμε στα
καλούπια μιας κοινωνίας που βλέπει την γυναίκα σαν «γατούλα του σεξ», γνωρίζοντας βαθιά
μέσα μας ότι τα πράγματα δεν πρέπει και δεν είναι έτσι.
ΕΙΡΗΝΗ - Κατάλαβα ότι ο τίτλος είναι ο πιο ταιριαστός για αυτό που έχουμε φτιάξει, όταν
φίλοι, συγγενείς ή ασκούμενοι στο γυμναστήριο που δούλευα άρχισαν να με ρωτάνε για τι
κάνω πρόβες αυτήν την περίοδο. Κάθε φορά που τους έλεγα τον τίτλο της παράστασης “Να
βγάλω τα ρούχα μου;” κατευθείαν ένιωθα την ανάγκη σχεδόν να απολογηθώ για αυτόν τον
τίτλο. Ένιωθα μια συστολή, και την ανάγκη να εξηγήσω: “Όχι, δεν βγάζω τα ρούχα μου, αλλά
η παράσταση λέγεται έτσι γιατί έχει να κάνει με το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στη σημερινή
εποχή και κοινωνία.” Κάποια στιγμή σταμάτησα να το εξηγώ και μόλις έλεγα τον τίτλο, απλώς
οι άνθρωποι με κοίταζαν λίγο περίεργα με αυτήν την αίσθηση ότι η συζήτηση θα έμενε λίγο
μετέωρη από εκεί και πέρα. Ο τίτλος προέρχεται από την πολύ απλή σκέψη: “Τι άλλο θέλεις
να κάνω για εσένα; Να βγάλω τα ρούχα μου;” Και για εμένα συμβολίζει την στιγμή που ένας
άνθρωπος συνειδητοποιεί πως ό,τι και να κάνει, όσο βαθιά και να προσπαθήσει να μοιραστεί
κάτι, δεν θα είναι ποτέ αρκετό για κάποιον άλλον. Η “Εκείνη”, όπως την αποκαλούμε,
ανασυντάσσει το παζλ της διακεκομμένης προσωπικότητας της μέσα από αφηγήσεις,
αναμνήσεις, φαντασιώσεις, αναπαραστάσεις προσπαθώντας να επικοινωνήσει ουσιαστικά
με τον απέναντι της. Το να λες τι είναι αυτό που πραγματικά είσαι και τι είναι αυτό που
πραγματικά σου αρέσει είναι λίγο χειρότερο από το να είσαι εντελώς γυμνός.

3. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια της
προετοιμασίας της παράστασης;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ - Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν, είναι και θα είναι να κάνεις παράσταση στην
Ελλάδα χωρίς κάποια κρατική βοήθεια και χωρίς οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές
συνθήκες να βοηθούν. Πέρσι, όταν τέλειωσε η παράσταση, κοιταχτήκαμε με την Ειρήνη και
δεν το πιστεύαμε ότι φέραμε εις πέρας αυτό το εγχείρημα. Θεωρώ ότι αυτό είναι η
μεγαλύτερη πρόκληση. Το να τολμάς και να φτιάχνεις έναν πυρήνα ανθρώπων που να
δημιουργείτε και να συνδιαλέγεστε όλοι μαζί, σε αυτές τις συνθήκες που επικρατούν στην
χώρα και στον κόσμο.
ΕΙΡΗΝΗ - Για εμένα, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν αυτό το αίσθημα ευθύνης που σου
προκαλεί ο μονόλογος. Σε όλες τις δράσεις είσαι μόνος, στην εκφορά του λόγου είσαι μόνος,
στην πρόβα όταν αυτοσχεδιάζεις σε ένα ζητούμενο μπροστά από τον σκηνοθέτη, είσαι
μόνος. Ένιωθα και νιώθω πως εάν κάτι πήγαινε εξαιρετικά καλά ή εξαιρετικά χάλια, θα
ευθυνόμουν κατά κύριο λόγο, εγώ.

4. Πώς προσεγγίζετε θεματικές όπως η γυναικεία ταυτότητα, τα στερεότυπα ή η
κοινωνική πίεση μέσα από το έργο; Υπάρχει κάποιο προσωπικό στοιχείο που φέρατε
στον ρόλο ή τη σκηνοθεσία;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ - Αυτές οι θεματικές προσεγγίζονται μέσα από ένα υπαινικτικό χιούμορ και μέσα
από μία σειρά αινιγματικών, άμεσων ερωτήσεων, όμοιων με την ερώτηση του τίτλου.
Προσωπικά, μου αρέσει πολύ η μορφή της ερώτησης και την χρησιμοποιώ πολύ και στην
πρόβα γιατί θεωρώ ότι μια ερώτηση ανοίγει πολλά παράθυρα στην ερευνητική διαδικασία.
Επομένως, κρατήσαμε και φτιάξαμε τον πυρήνα του κειμένου πάνω σε ερωτήματα που θέτει
«Αυτή» σε «Αυτόν».
ΕΙΡΗΝΗ - Ο τρόπος που ψάξαμε με την Αγγελική γύρω από αυτές τις θεματικές είναι μέσω
των ερωτήσεων. Απλές ερωτήσεις. Τι σημαίνει να είσαι όμορφη; Τι εννοούμε αρκετά όμορφη;
Αρκετά όμορφη για ποιον; Αρκετά αρκετή σε σχέση με ποιον; Πού ξεκινάει και τελειώνει το
κοινωνικό στερεότυπο της γυναίκας και που αρχίζει η συνειδητή επιλογή στη διαμόρφωση
του χαρακτήρα; Εγώ περισσότερο μπερδεύτηκα με όλα αυτά, άρχισα να με αυτοπαρατηρώ,
να παρατηρώ την ηρωίδα και να αναρρωτιέμαι τι σημαίνει το πραγματικά θυληκό και τι είναι
κατασκευασμένο. Διαφημίσεις, έθιμα, λαϊκές παροιμίες, μανιφέστο, σκηνές από σινεμά,
πορνό, αφηγήσεις άρλεκιν, ερωτικά γράμματα, ποίηση, παραμύθια. Όλα μπλεγμένα σε ένα
τεράστιο συλλογικό ασυνείδητο, όλα με μια διαφορετική αφήγηση του τι σημαίνει να
αλληλεπιδράς ως γυναίκα με τον κόσμο. Προσπαθήσαμε να εκφράσουμε στο κείμενο και την
παράσταση την σύγχυση που προκαλεί αυτό το μπλέξιμο όλων αυτών των ετερόκλητων
στοιχείων. Έχουμε μια φράση που λέμε στις πρόβες: “ Το μυαλό της έχει γίνει κιμάς”.
Υπάρχει σίγουρα και η δική μας σύγχυση, οι κρυφές επιθυμίες μας, οι αναμνήσεις μας και οι
ερωτικές μας παρεξηγήσεις μπλεγμένες κρυφά κάπου εκεί μέσα.

5. Ποια είναι η αντίδραση του κοινού που σας έχει μείνει περισσότερο από την πρώτη
σεζόν και τι προσδοκάτε να εισπράξετε φέτος;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ - Ακούσαμε πάρα πολύ όμορφα λόγια από το κοινό πέρσι, και πολύ ωραίες
παρατηρήσεις που τις έχουμε υπόψιν τη 2η χρονιά που δουλεύουμε το έργο. Αυτό που μου
έμεινε πιο πολύ, είναι όταν ήρθε μία φίλη που την ξέρω πολλά χρόνια γιατί είναι φίλες οι
μαμάδες μας, και μου είπε ότι συγκινήθηκε πολύ, έκλαψε κιόλας, γιατί είδε τον εαυτό της στην
παράσταση. Και αυτό που θα ήθελα για φέτος είναι να έχουμε τέτοιου τύπου αντιδράσεις από
περισσότερους άντρες. Όχι συγκίνηση απαραίτητα, αλλά να μπουν σε μία διαδικασία
αναστοχασμού με αφορμή την παράσταση. Γιατί παρατήρησα, ότι οι άντρες ήταν πιο
αυστηροί σε σχέση με το έργο, τη δράση και το περιεχόμενο ενώ τελικά συνειδητοποιώ ότι
απευθύνεται τόσο σε αυτούς όσο και στις γυναίκες. Καθώς η πατριαρχία μας και τα έμφυλα
στερεότυπα που έχουν οριστεί μας επηρεάζουν όλους.
ΕΙΡΗΝΗ - Η αγαπημένη που στιγμή ήταν όταν ερχόντουσαν κάποιες κοπέλες και μας έλεγαν
“Το έχω ζήσει αυτό” ή “Εγώ είμαι αυτή”. Μετά μας έλεγαν τις ιστορίες τους σε σχέση με
κάποιον ανεκπλήρωτο έρωτα ή κάποιο τοξικό πρώην ή κάποιον που απλώς τις είχε
εξοργίσει. Μου έκανε εντύπωση πως οι ιστορίες δεν μοιάζαν μεταξύ τους, αλλά εκείνες είχαν
με κάποιον τρόπο ταυτιστεί. Νομίζω η χαρά του να δει κάποιος τον εαυτό του μέσα σε αυτό
που έχεις φτιάξει, δεν συγκρίνετε με κάτι άλλο.

6. Μετά από αυτή την παράσταση, τι θα θέλατε να "κουβαλάει" μαζί του ο θεατής
φεύγοντας από το θέατρο;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ - Όπως προανέφερα θα ήθελα ο θεατής να σκεφτεί, να αναστοχαστεί, να
προβληματιστεί, να συγκινηθεί. Να δει κομμάτια της ζωής του. Να δει τις αδερφές του, τις
κόρες του, τις μαμάδες του, τις συντρόφους του. Θεωρώ ότι η παράσταση που έχουμε φτιάξει
προκαλεί μία πληθώρα συναισθημάτων αναλόγως τα βιώματα του καθενός και ο καθένας την
ερμηνεύει τελείως διαφορετικά και αυτό είναι που την κάνει πολύ προσιτή και ενδιαφέρουσα.
ΕΙΡΗΝΗ - Θα μου άρεσε να νιώσει πως έχει διανύσει μια διαδρομή. Η παράσταση είναι ένα
άτυπο ραντεβού, η αρχή μιας γνωριμίας, η γνωριμία και το τέλος της. Όλα αυτά μαζί. Μετά
από μία ώρα και κάποια λεπτά συμπυκνωμένου χρόνου μαζί με την ηρωίδα (δηλαδή μαζί
μου), ο θεατής θα πρέπει να νιώσει πως κάποια γνώρισε, πέρασε χρόνο μαζί της και την
έχασε. Και πολλές φορές αυτοί οι παράδοξοι τρόποι συνάντησης και αλληλεπίδρασης μεταξύ
των ανθρώπων, αφήνουν αυτήν την περίεργη γλυκόπικρη αίσθηση της ανάμνησης και της
σκέψης πάνω σε όσα συνέβησαν.

πληροφορίες και εισιτήρια παράστασης https://tickets.public.gr/gr-el/tickets/theater/na-vgalo-ta-rouxa-mou-2os-xronos/