1. Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε αρχικά στο «Μπλε Υγρό» της Βίβιαν Στεργίου και σας έκανε να θελήσετε να το μεταφέρετε στη σκηνή;

Υπήρχαν μέσα στο κείμενο τόσα κοινά πράγματα με τα βιώματά μου, παραλλαγές της ζωής μας που σε έκαναν να γελάσεις αλλά και να συγκινηθείς. Όταν μου το πρότειναν η Έλενα και η Πέπη δεν το είχα καθόλου υπόψιν. Ξαφνικά όμως ένιωσα να συνδέομαι με έναν πολύ περίεργο τρόπο και η πρόκληση του να ανεβάσουμε θεατρικά ένα βιβλίο για τους ανθρώπους της Αθήνας και της Ελλάδας έγινε ανάγκη να καταλάβουμε πώς αυτή η κοινωνία σκέφτεται, λειτουργεί, δρα ή μένει απαθής και γιατί.

2. Πώς επιλέξατε ποιες από τις δεκαέξι ιστορίες του βιβλίου θα δραματοποιηθούν στην παράσταση; Υπήρχε κάποιο προσωπικό ή σκηνοθετικό κριτήριο;

Αποφασίσαμε να είναι μια συλλογική δουλειά. Διαβάσαμε το βιβλίο και ο καθένας επέλεξε τις αγαπημένες του ιστορίες. Αυτές που βρήκαμε ότι ήταν κοινές ήταν κι αυτές που επιλέξαμε. Μετά ξεκίνησε η διαδικασία της δραματοποίησης που ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι, πώς μεταφέρεις τρία μεταξύ τους άσχετα διηγήματα επί σκηνής με δύο μόνο ηθοποιούς; Τα άσχετα γίναν σχετικά, οι ηθοποιοί βρήκαν ρόλους και το παιχνίδι ξεκίνησε.

3. Η παράσταση χαρακτηρίζεται από "street" αισθητική και hip hop ρυθμό. Πώς μεταφράζεται αυτό σκηνικά και ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής και της κίνησης στην αφήγηση;

Η μουσική στην αφήγηση μας παίζει πολύ καθοριστικό ρόλο. Όπως και στο δρόμου δίνει παλμό και ζωή έτσι και σε μας ξεκινάει από το εσωτερικό των ηρωίδων και βγαίνει στην σκηνή. Η πόλη επίσης είναι το βασικό στοιχείο της παράστασης, κειμενικά και σκηνογραφικά. Θέλαμε να φέρουμε την πόλη μέσα στην σκηνή και να την κάνουμε συνένοχη. Υπάρχει ένα σκηνοθετικό εύρημα που το καταφέρνει αυτό αλλά δεν θα ήθελα να το αποκαλύψω. Ελάτε να το ανακαλύψετε εσείς!

4. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας αυτής της παράστασης;

Ξεκάθαρα η δραματοποίηση. Από τα πιο δύσκολα πράγματα στην τέχνη μας είναι η η επιλογή, να ξεκαθαρίσεις το αχρείαστο από το ουσιαστικό. όταν έχεις μπροστά σου ένα θεατρικό έργο ο συγγραφέας έχει φροντίσει γι' αυτο και πάλι πρέπει να κάνεις την ανάγνωσή σου. Σε ένα βιβλίο όμως με 16 αυτοτελή διηγήματα πώς επιλέγεις; Κι είναι υπέροχη διαδικασία καθώς αν άλλος το διάβαζε θα επέλεγε σίγουρα άλλες ιστορίες αλλά και τις ίδιες να επέλεγε, θα τις παρουσίαζε σίγουρα διαφορετικά. Οπότε τί μένει; Εμείς στο τώρα διαβάσαμε ένα έργο κι αυτό μίλησε σε κάτι μέσα μας. Μένει να δούμε αν αυτό θα έχει αντίκτυπο και σε άλλους. Αν τελικά θα μιλήσουμε μια κοινή γλώσσα με τους θεατές.

5. Η έννοια της "επαναστατημένης ευτυχίας" φαίνεται να διαπερνά το έργο. Πώς τη μεταφράζεται εσείς σκηνοθετικά;

Με χορό και μουσική.

6. Πώς ελπίζετε να φύγει ο θεατής από την παράσταση; Ποιο συναίσθημα ή σκέψη θα θέλατε να του μείνει;

Θα ήθελα να με κοιτάξουν στα μάτια χωρίς ντροπή, με μια ζεστασιά κατανόησης μεταξύ μας πως, αυτός ο κόσμος, ό,τι σκοτάδια κι αν κρύβει, παραμένει όμορφος.

Πληροφορίες και εισιτήρια παράστασης: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/mple-ygro/