Χ.Κ. :Είναι μεγάλη μου χαρά που συνομιλώ με τον άνθρωπο που ανέλαβε το τολμηρό εγχείρημα να μεταφέρει στη σκηνή ένα από τα πιο εμβληματικά "ιερά δισκοπότηρα" του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.Η ταινία του Σταύρου Τσιώλη δεν είναι απλώς μια κωμωδία, είναι μια υπαρξιακή σπουδή πάνω στην ανδρική ψυχολογία, τη φιλία και το "νεοελληνικό όνειρο".

Και μένα είναι μεγάλη μου χαρά που θα μιλήσουμε. Αυτή η ταινία είναι αυτό που λέμε η ταινία της γενιάς μου. Μαζί με το Fight Club του Φιντσερ. Είναι ένα όνειρο που το έκανα πραγματικότητα. Κι όχι μονο το κάναμε πραγματικότητα, γιατί το θέατρο είναι συλλογική δουλειά, αλλά όλοι όσοι εμπλεκόμαστε γεμίζουμε από υπερηφάνεια και το ευχαριστιόμαστε πάρα πολύ!

1. Η ταινία έχει αποκτήσει cult status, με τις ατάκες της να χρησιμοποιούνται καθημερινά από χιλιάδες ανθρώπους. Πώς διαχειριστήκατε την προσδοκία του κοινού που έρχεται στο θέατρο περιμένοντας να ακούσει το "ένα είναι το κόμμα", χωρίς η παράσταση να καταλήξει μια απλή αναπαραγωγή της ταινίας;

Από την αρχή είχαμε αυτή τη σκέψη . Αλλά εμείς αποφασίσαμε ότι αυτό που θα δημιουργήσουμε θα είναι δικό μας. Θα χει την δική μας ματιά, την δική μας σκέψη, την δική μας καρδιά.

2. Η απουσία του τοπίου:Στο έργο του Τσιώλη, η διαδρομή προς τη Θάσο και το βορειοελλαδίτικο τοπίο είναι "πρωταγωνιστές". Πώς μεταφράσατε σκηνοθετικά αυτή την αίσθηση του "δρόμου" και της ανοιχτωσιάς μέσα στα περιορισμένα όρια της θεατρικής σκηνής;

Εκεί δοκιμάστηκε η διασκευή και η σκηνοθεσία. Μέσα από την λογοτεχνία και το θεατρο μπορείς να ταξιδέψεις στα πιο απίθανα μέρη. Ο Αριστοφάνης στους Όρνιθες μας μετέφερε στο κόσμο των πουλιών και την Νεφελοκοκκυγία, τα καλά έργα μπορούν να σε πάνε παντού κι εγώ θέλω να είμαι ενας καλος σκηνοθέτης και προσπαθώ να αναμετριεμαι και να ταξιδεύω τον κόσμο με τις παραστάσεις μου.

3. Η χημεία της τριάδας:Ο Ζουγανέλης, ο Μπουλάς και ο Μπακιρτζής δημιούργησαν μια ανεπανάληπτη δυναμική. Με ποια κριτήρια επιλέξατε τους δικούς σας τρεις ηθοποιούς και πώς δουλέψατε μαζί τους για να βρουν τη δική τους αυθεντική φωνή ως Πάνος, Μιχάλης και Αντώνης;

Ο Τάσος Τζιβίσκος είναι πέρα από φίλος μια ηθοποιάρα με φοβερή ενέργεια στη σκηνή που αγαπά το θέατρο και δουλεύει σαν σκύλος. Με τον Νικόλα Βασιλειάδη μοιραζόμαστε την κοινή μας ματιά πάνω στη θεατρική τέχνη, έχει στιβαρό πάτημα στη σκηνή και στιβαρή άποψη για το θέατρο. Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε στους ρόλους τους να έχουμε κι ένα άψογο type casting. Οι δυό τους ήταν αυτοί που στήριξαν όλο το εγχείρημα ακόμα κι όταν δεν υπήρχε φράγκο μέχρι να βρεθεί ο κυριος Ζαφειρίου και να αναλάβει την παραγωγή. Ο Πέτρος ήρθε και κούμπωσε ιδανικά. Εξαιρετικός ηθοποιός, καλός χαρακτήρας, μας εμπιστεύτηκε, μιλάμε την ίδια γλώσσα, μοιραζόμαστε κοινές ανησυχίες, άνθρωπος με χιούμορ και τρομερή διάθεση. Αυτοί οι τρεις μέσα από τις πρόβες δέθηκαν και δεν άργησαν να γίνουν παρέα, φίλοι. Τους βλεπω και τους χαίρομαι. Και ως γνωστόν οι παρέες κάνουν θαύματα. Ο σκηνοθέτης όταν έχει αυτό το υλικό στα χέρια του η δουλειά του πια είναι πολύ πιο εύκολη.

4. Το γυναικείο στοιχείο:Ο τίτλος λέει "Ας περιμένουν οι γυναίκες", όμως οι γυναίκες στην ταινία —αν και συχνά απούσες ή στο τηλέφωνο— κινούν όλα τα νήματα. Πώς αναδεικνύεται αυτός ο "αόρατος" γυναικείος έλεγχος στην παράστασή σας;

Οι γυναίκες στη παράσταση λειτουργούν κάπως σαν τον χορό στο αρχαίο δράμα. Ο χορός τραγουδά, χορεύει,σχολιάζει, ερμηνεύει κι αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ θεατών, δράσης και των πρωταγωνιστών του "δράματος".

5. Το timing της μεταφοράς:Γιατί πιστεύετε ότι αυτή η ιστορία, που διαδραματίζεται στην Ελλάδα του 1998, παραμένει επίκαιρη σήμερα; Τι έχει να πει ο υπαρξιακός παραλογισμός του Τσιώλη στον θεατή του 2024;

Κατευθειαν μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι του Παπάζογλου:
"...όλα τριγύρω αλλάζουνε
κι όλα τα ίδια μένουν
και μένα τα χεράκια της
με λύνουν και με δενουν"
Νομιζω απάντησα.

6. Ποια είναι τα επόμενα σας σχέδια;

Να ετοιμαστεί η παράσταση για την Αθήνα, να μπούμε στο θέατρο και να δούμε τι προσαρμογές πρέπει να γίνουν, γιατί όπως και να το κάνουμε κάθε χώρος είναι διαφορετικός και η μεταφορά μιας παράστασης θέλει προσοχή και φροντίδα, τίποτα, με την μεταφορική έννοια, μη χαλάσει. Η δουλειά συνεχίζεται με τους μαθητές μου στο theatre studio και στα εργαστήρια μου στο ΚΕΨΥΠΑ και στο δήμο Αμαρουσίου, έχω την τύχη να συνδημιουργούμε με καταπληκτικούς ανθρώπους και να δουλεύουμε πάνω σε πολύ ωραία έργα και προτάσεις. Αναμένουμε μια απαντηση από μια κρατική σκηνή για μια πρόταση που έχουμε κάνει για μια συμπαραγωγή πάνω σε ένα έργο που δουλεύουμε εδώ και ένα χρόνο με τον φίλο μου και σκηνοθέτη Νίκο Πασχίδη και πάντα είμαι ανοιχτός σε νέες προκλήσεις και προτάσεις

πληροφορίες και εισιτήρια παράστασης: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/as-perimenoun-oi-gynaikes/