Διαβάσαμε το βιβλίο του Ιωάννη Βλαχογιάννη ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΣΤΑΧΤΗ ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΗΝ ΙΤΙΑ ποιήματα και σύντομα πεζά
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΩ ΤΕΛΕΙΑ
κυκλοφ: Νοέμβριος 2021
isbn: 978-618-85435-8-4
σελίδες: 122
διαστάσεις: 23x15
τιμή: 11,00 ευρώ
Το «Μια χούφτα στάχτη κάτω απ’ την ιτιά» είναι ένα βιωματικό βιβλίο, μια εξομολόγηση μνήμης, έρωτα και απώλειας. Ο Ιωάννης Βλαχογιάννης αφιερώνει αυτό το έργο στον αδερφό του, και μέσα από ποιήματα και σύντομα πεζά μας παραδίδει ένα κομμάτι της ψυχής του.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη και, χωρίς να κραυγάζει, ξεχειλίζει από συναίσθημα. Οι ιστορίες μοιάζουν βγαλμένες απ’ τη ζωή – και είναι. Ντυμένες με ποιητική γλώσσα, πατάνε στο έδαφος αλλά κοιτάνε προς τον ουρανό. Η αγάπη του για το θέατρο, την Κυψέλη, τον Κ.Β. (προφανώς τον Κωσταντίνο Βήτα) διατρέχει τις σελίδες με έναν τρόπο σχεδόν κινηματογραφικό.
Ξεχώρισα το ποίημα «Λόγω ταλέντου», όπου – με μια πικρή δόση αυτοσαρκασμού – γίνεται αναφορά σε κάποια audition ή περιστατικό που αφορά συνάδελφο ηθοποιό. Πίσω από τον τίτλο, κρύβεται ολόκληρη η δυσκολία του να είσαι καλλιτέχνης στην Ελλάδα του σήμερα – ή και του πάντα.
Ο υπαρξιακός στίχος από το ποίημα «Υιός» με συγκλόνισε:
«Το μόνο που ζητώ
είναι να πάω πάλι πίσω στη κοιλιά της μητέρας μου
και με μάτια κλειστά να ακούω τη μουσική του Κ.Β.»
Αλλά και η φράση από το ποίημα «Μπιπ» που γράφει:
«Σε λίγο κανείς δεν θα σε λέει μάνα»
είναι μια στιχομυθία με τον χρόνο και τη μνήμη, που δύσκολα ξεχνιέται.
Ο έρωτας, ο στρατός, ο θάνατος, το πέρασμα του χρόνου – όλα υπάρχουν εδώ. Σε κάθε τοίχο, σε κάθε έπιπλο, όπως γράφει χαρακτηριστικά.
Ο Ιωάννης Βλαχογιάννης δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει· γράφει για να επιβιώσει. Και το καταφέρνει. Με αλήθεια, με πόνο, με τρυφερότητα.
Ένα βιβλίο που διαβάζεται καλύτερα σιωπηλά, αργά, ίσως και με μουσική του Κ.Β. στο φόντο.
***
Μια χούφτα στάχτη έμεινε
ριγμένη ευλαβικά κάτω από τον ίσκιο μιας ιτιάς
μπαίνει αργά στο χώμα μέχρι να φτάσει ρίζα
Μια χούφτα άνθρωπος μέσα στο δέντρο
Όλα τα άλλα περιττά.
Μεσημέρια του 1991, όλοι στη βεράντα
Όλοι εκτός από εκείνον
«Πού είναι ο μικρός; Πάλι τον Cobain βλέπει στο MTV;»
Και γέλαγαν όλοι, εκτός από τον μικρό.
Εκείνος άφηνε τα μαλλιά να μακρύνουν
και στεκόταν στον καθρέφτη
μέχρι να βρει κάτι κοινό με το είδωλό του
Τη μέρα η γλυκιά τυραννία των ντεσιμπέλ, Nirvana
στην ησυχία της νύχτας η ένωση με το απόλυτο, η Νιρβάνα.
Τώρα, σιωπηλά, στέκομαι κάτω από την ιτιά
παίρνω μια ανάσα Kurt και νιώθω ωραία
Ακούω μια κραυγή
ίσως από ένα τραγούδι του
Ίσως κι η ύστατη κραυγή απελπισίας
λίγο πριν αντικρίσει το σκοτάδι του.
Ησυχία, είναι εδώ όλοι μου οι φίλοι
εσύ δεν μπορείς να τους δεις
Είναι καλά κρυμμένοι στο μυαλό μου
Φανταστικά.
Ανθίζει ξαφνικά το δέντρο
γεμίζει καρπούς
κάθε καρπός ένας μικρός Cobain
Τώρα, μπορείς να κοιμηθείς.
***
Βιογραφικό:
Ο Ιωάννης Βλαχογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γ. Θεοδοσιάδη και εργάζεται στο θέατρο από το 2002. Συγχρόνως εργάζεται στην τηλεόραση ως συντάκτης σε ψυχαγωγικές εκπομπές.
