Βλέπει κανείς πολλά στις μικρές, περιφερειακές σκηνές της Αθήνας. Κάποιες φορές, ανάμεσα σε αμελώς στημένες παραστάσεις για παιδιά («Δει δη χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι»…), ξεχωρίζουν κάποια διαμάντια. Όχι γιατί είναι δουλειές εντυπωσιακά πλαισιωμένες από περίτεχνα σκηνικά, δαπανηρά κοστούμια ή ηχηρά θεατρικά ονόματα, αλλά γιατί η αφοσίωση στον λόγο του συγγραφέα, η σεμνή και σοβαρή δουλειά των συντελεστών δεν κρύβονται.