Από παιδί, όταν ξεκινούσα να διαβάζω ένα βιβλίο, μετά τα πρώτα 2-3 κεφάλαια γύριζα στο τέλος, στο προτελευταίο κεφάλαιο όπου συνήθως υπήρχε η κορύφωση της ιστορίας, το διάβαζα και επέστρεφα μετά στο σημείο που είχα σταματήσει. Δε μπορούσα να αντέξω την αγωνία του να μάθω τι γίνεται στο τέλος της ιστορίας. Μεγαλώνοντας προσπάθησα να το κόψω αυτό το συνήθειο για να έχω τη χαρά να απολαμβάνω στο έπακρο την ιστορία που διάβαζα. Στην περίπτωση του Ίντικαμ δικαιώθηκα. Και εξηγώ γιατί.
Η ιστορία μας διαδραματίζεται σε ένα χωριό της Θεσσαλίας στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Πρόκειται για μια ιστορία που ξετυλίγει χαρακτήρες, επεξεργάζεται τις αντιδράσεις τους, ξεδιπλώνει πάθη και αδυναμίες. Ο βασικός ήρωας, ο Γιώργης, θα έρθει αντιμέτωπος με τις επιλογές και τις επιπτώσεις τους. Μια συγκυρία, μια τυχαία διασταύρωση της μοίρας με την τύχη του, είναι η αιτία για να αλλάξει ολόκληρη η ζωή του. Θα αποκτήσει όσα επιθυμεί, λεφτά, τη γυναίκα που αγαπάει, οικογένεια, κύρος. Αλλά ποιο θα είναι το τίμημα που θα πληρώσει; Ο τρόπος που θα του δοθούν αυτά τι θα του κοστίσει στην πραγματικότητα και πώς θα τα ξεπληρώσει;
Ο Γιώργης θα γίνει μεγάλος γαιοκτήμονας, ο μόνος άρχοντας του τόπου του με υποτακτικούς και τσιράκια. Και η ιστορία θα αναλύσει σε βάθος την εξέλιξη του χαρακτήρα του καθώς από φτωχαδάκι θα εξελιχθεί σε μεγιστάνα, η απληστία θα ριζώσει μέσα του και θα φτάσει να χάσει την ανθρωπιά του, θα ξεχάσει από πού ξεκίνησε και θα βάλει το χέρι στην τσέπη μόνο για να δώσει αν τον συμφέρει, όχι από φιλανθρωπία. Η παράλυση των συναισθημάτων που συνεπάγεται ο νεοπλουτισμός και η εξαφάνιση των αρχών του ανθρώπου θα προβληματίσουν επανειλημμένα τον αναγνώστη. Όμως κανείς δε βγαίνει αλώβητος. Θα κερδίσεις αλλά και θα χάσεις. Κι αυτό που θα χάσεις μπορεί να είναι πολύτιμο, μοναδικό και αναντικατάστατο. Και δεν είναι σίγουρο ότι θα το χάσεις. Μπορεί να στο κλέψουν για να εκδικηθούν για κάτι κακό που έχεις κάνει, κάτι που προκάλεσε αντίστοιχο πόνο με αυτόν που σου προκαλούν.
Στο βιβλίο δεν είναι μόνο ο Γιώργης βέβαια Είναι οι γονείς του, ο αδερφός του, είναι η γυναίκα του, είναι ο Χρηστοβασίλης, ο γερο-Χρύσανθος, ο Τούρκος, ο Σταύρος. Κάθε ένας και μια ιστορία, μια ανάπτυξη ενός χαρακτήρα, κάθε ένας και μια διδαχή. Κάποιος θα διδάξει αξιοπρέπεια, άλλος ανθρωπιά, άλλος απανθρωπιά, θλίψη, ελπίδα... και κάποιος ίντικαμ. Ίντικαμ σημαίνει εκδίκηση. Γιατί όλα εδώ πληρώνονται. Θα το μάθουμε με το σκληρό τρόπο.
Ο τρόπος γραφής του κ.Φρουζάκη είναι οικείος, εύκολος, ακόμα και οι ιδιωματισμοί που περιέχονται στο κείμενο είναι βατοί και αρκετά συνηθισμένοι. Τα συναισθήματα που ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου μπαίνουν κάτω από το πετσί και σε ανατριχιάζουν. Δεν πρόκειται για ένα βιβλίο που θα διδάξει ιστορία, λαογραφία, ήθη και έθιμα. Είναι ένα βιβλίο που θα διαβάσεις με αγωνία. Με περιέργεια για να μάθεις πώς θα εξελιχθεί και θα τελειώσει το μυθιστόρημα. Στο τέλος θα έρθει η αποκάλυψη της αλήθειας, η σκληρή πραγματικότητα της ζωής θα δείξει τα δόντια της και όλα θα γίνουν ξεκάθαρα, διάφανα. Επιτρέψτε μου όμως να τελειώσω με στίχους που διάβασα στο βιβλίο και θα κουβαλάω μέσα μου για χρόνια.
“Παιδάκι μου, τον πόνο μου πού να τον απιθώσω,
που κι αν τον ρίξω τρίστρατα, τον παίρνουνε οι διαβάτες,
κι αν τον αφήσω στα κλαριά, τον παίρνουν τα πουλάκια...”
Υ.Γ. Ανατρέξτε στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου για το γλωσσάρι, μην ανησυχείτε, δε θα διαβάσετε το τέλος της ιστορίας!
https://anoteleia.gr/intikam_kostas_frouzakis
