Συνέντευξη του σκηνοθέτη Δημήτρη Σκλάβου στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση "Πολύ Μακριά (Far Away)" στο Θέατρο 104.

Καλησπέρα σας, και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.

Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς, ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας; Πως προέκυψε το θέατρο και η σκηνοθεσία στην ζωή σας;

Φοιτητής στην Πάτρα, στο Μαθηματικό, άρχισα να ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το θέατρο, παρέα με άλλους συμφοιτητές. Αυτό ήταν! Γρήγορα κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να το εγκαταλείψω. Από εκεί και πέρα τα πράγματα κύλησαν σχεδόν από μόνα τους. Άλλοτε ευκολότερα, άλλοτε δυσκολότερα, με στιγμές ικανοποίησης, με στιγμές που νομίζεις ότι είσαι (πάλι) σε αδιέξοδο, με αγαπημένους φίλους και συνεργάτες ή πιο μοναχικά, αλλά πάντα με τη σκέψη στην πρόβα που γίνεται, έγινε, θα γίνει, όχι μόνο την περίοδο προετοιμασίας μιας παράστασης αλλά ακόμα και όταν έχεις τελειώσει το προηγούμενο έργο και το επόμενο είναι μόνο στα χαρτιά.

Φέτος σκηνοθετείτε την παράσταση "Πολύ Μακριά (Far Away)" στο θέατρο 104. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την συγγραφέα του έργου και για την παράσταση;

Η Κάριλ Τσέρτσιλ είναι μία από τις σπουδαιότερες συγγραφείς του μεταπολεμικού «Νέου Κύματος» του βρετανικού θεάτρου. Το πολυποίκιλο έργο της υπονομεύει τις συμβάσεις της ρεαλιστικής δραματουργίας, έχει σαν άξονα την κριτική των αξιών στις σύγχρονες κοινωνίες, τις καταχρήσεις της εξουσίας, τη θέση των γυναικών σ’ έναν κόσμο που κυριαρχείται από τους άντρες, το μεταναστευτικό και το οικολογικό πρόβλημα. Η Τσέρτσιλ θεωρείται μεγάλη αμφισβητίας τόσο του κατεστημένου δραματικού τοπίου όσο και της καθιερωμένης θεατρικής γλώσσας. Κάθε έργο της αποτελεί και μία πρόταση για μια άλλη θεατρική φόρμα, ανοίγοντας νέους δρόμους για τη θεατρική έκφραση.
‘Έτσι συμβαίνει και με το «Πολύ Μακριά» που ξεκινά πολύ ρεαλιστικά στην πρώτη σκηνή του, για να ακολουθήσουν μια σειρά από ανατροπές μετατρέποντας το έργο σε μια δυστοπία που εκ πρώτης όψεως μοιάζει εκτός της πραγματικότητας που ζούμε στην καθημερινότητα μας.

''Αν ξεκινήσεις πόλεμο βαφτίζοντας εχθρούς σου τους πάντες και τη Φύση, τότε κι αυτοί θα κάνουν το ίδιο''. To έργο επίκαιρο όσο ποτέ, εκφράζει μια κραυγή αγωνίας της Churchill, σχολιάζοντας την ανθρώπινη κατάσταση του "όλοι εναντίον όλων". Εσείς πως τοποθετείστε πάνω σε αυτό; Αυτός ο κόσμος που παρουσιάζει η Churchill θα μπορούσε να είναι ο δικός μας;

Ο τίτλος του έργου «Far Away», στα αγγλικά είναι ένα λογοπαίγνιο. Δεν είναι καθόλου «Far Away», Πολύ Μακριά, όσα διαδραματίζονται στη σκηνή του Θεάτρου 104. Η επικαιρότητα το αποδεικνύει, ενίοτε με πολύ τραγικό τρόπο. Πριν λίγα 24ωρα βρήκε εντελώς άδικο θάνατο στη Θεσσαλονίκη ένας νέος άνθρωπος από άλλους νέους ανθρώπους και αυτό που χώριζε τους δύο «εχθρούς» ήταν ο οπαδικός φανατισμός. Τι είναι πιο παράλογο; Να μιλάς με μίσος για τους Λετονούς Οδοντιάτρους ή να θέλεις να εξοντώσεις τα ελάφια που δεν «σέβονται» τα εμπορικά κέντρα, όπως κάνει η μια ηρωίδα στο έργο της Τσέρτσιλ, ή να μαχαιρώνεις μέχρι θανάτου έναν «αντίπαλο» οπαδό;

Πως καταφέρατε να συμπτύξετε σε 55' παράστασης, έναν κόσμο στον οποίο τα πάντα στη φύση βρίσκονται σε πόλεμο; Κάτι ανάλογο με αυτά που βιώνουμε τώρα, έναν εσωτερικό κι έναν εξωτερικό πόλεμο, μιας και η πανδημία του Covid-19 έφερε τα πάνω-κάτω στη ζωή μας;

Ο Covid-19 τράβηξε την κουρτίνα και αποκάλυψε προβλήματα που επιμελώς αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε, με πρώτο-πρώτο την οικολογική ισορροπία, που υπονομεύουμε τόσο αλαζονικά, ως ανθρώπινο είδος. Στην παράσταση προσπαθήσαμε να μη θυσιάσουμε το λόγο, την αγωνία του κειμένου στον εντυπωσιασμό, αλλά ταυτόχρονα να κάνουμε μια παράσταση ενδιαφέρουσα για το κοινό, που να μην πέφτει σε παγίδες διδακτισμού. Το χειροκρότημα των θεατών στο τέλος δείχνει ότι κάτι καταφέραμε.

Τι συμβολίζουν τα πολυτελή καπέλα που σχεδιάζει η Τζόαν για παρελάσεις μελλοθάνατων κρατουμένων;

Δυστυχώς η εξόντωση του αντιπάλου, φυσική ή συμβολική, διεξάγεται πλέον όλο και περισσότερο με όρους θεάματος. Οι οπαδοί του πολιτικού αρχηγού αδιαφορούν για το περιεχόμενο, τα επιχειρήματα της ομιλίας του και ασχολούνται με το πώς τα είπε, τον τρόπο, αν οι ατάκες ήταν πιασάρικες. Οι ταινίες δράσης χωρίζουν τους ρόλους σε απλοϊκούς «καλούς και κακούς», με όρους άσπρο-μαύρο, και επιδίδονται σε χορογραφίες βίας. Τα drones, εύλογη εξέλιξη των βιντεοπαιχνιδιών που παίζουν οι πιτσιρικάδες στις κονσόλες παιχνιδιών, επιδίδονται σε πραγματικές δολοφονίες, με την ίδια ευκολία που εξοντώνονται οι εικονικοί εχθροί στην οθόνη του υπολογιστή και κανείς δεν προβληματίζεται -η συζήτηση εστιάζει στα γραφικά του παιχνιδιού, στις ταχύτητες κλπ. Τα καπέλα του έργου συμβολίζουν αυτό: την επιθυμία της εξουσίας να κάνει την εξόντωση του «εχθρού» θέαμα. Όμως επίσης τα καπέλα είναι δυνατόν να συμβολίζουν την προσπάθεια χειραγώγησης της σκέψης, φορεμένα στο κεφάλι, στην έδρα του εγκεφάλου. Αλλά αυτή είναι η δική μας ερμηνεία, ο θεατής μπορεί -και το θέλουμε- να κάνει τις δικές του μετα-σκέψεις.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στην πόλη;

Οι μουσικές επιλογές του «Ένοικου» στην οδό Καλλιδρομίου είναι πάντα εξαιρετικές: λίγο ροκ, λίγο μπλουζ, λίγο τζαζ. Οι ίδιες μουσικές μπορούν να συντοφέψουν εξαιρετικά κάποιο από τα βιβλία της Ursula Le Guin.

Πέρα από την παράσταση αυτή, υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια για την φετινή σεζόν;

Σχέδια υπάρχουν, αλλά υπάρχει και το πρόβλημα της πανδημίας που βασανίζει όλο τον χώρο του πολιτισμού, ιδιαίτερα καθώς η Πολιτεία δεν λαμβάνει μέτρα στήριξης των καλλιτεχνών και τους αντιμετωπίζει ως περιττούς ή ως επαίτες. Ελπίζω, παρόλα αυτά, να καταφέρουμε μια μουσική παράσταση το καλοκαίρι και για την επόμενη θεατρική σεζόν κάποιον Έλληνα ή Ελληνίδα θεατρικό συγγραφέα -αυτό ακόμα το ψάχνουμε.

Θα θέλαμε να κλείσουμε, με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr.

Σε μια εποχή που το lifestyle προσπαθεί να κυριαρχήσει στον πολιτισμό ιστότοποι όπως το Θέατρο.gr είναι πολύτιμοι. Συνεχίστε με την ίδια δύναμη!

Πληροφορίες για την παράσταση FAR AWAY θα βρείτε εδώ.