Συνέντευξη της Κατερίνα Παπαδάκη στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση το «Ατσάλι» της Rona Munro στο θέατρο «Μεταξουργείο».

1) Κυρία Παπαδάκη καλησπέρα σας, και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.

α) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας; Πως προέκυψε το θέατρο στην ζωή σας;

Καλησπέρα κι ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον.
Λοιπόν, μπαίνω κατευθείαν στο θέμα!
Είμαι από το Ηράκλειο Κρήτης, εκεί μεγάλωσα, και εκεί μένει η οικογένειά μου.
Μικρή ήμουν πολύ δραστήρια αλλά βαριόμουν εύκολα, πέρασα λοιπόν από έναν σκασμό δραστηριότητες, κολυμβητήριο, μπάσκετ, στίβο, ζωγραφική, χορούς και πανηγύρια... Καθόμουν περίπου έναν μήνα στο καθένα και μετά κάτι δε μου άρεσε. Κρύωνα, δεν μ' άρεσε η δασκάλα, νύσταζα, δεν έβρισκα νόημα κ.ά. Κάποια στιγμή με έγραψαν οι γονείς μου στο θεατρικό παιχνίδι. Εκεί ήμουνα καλά. Ντρεπόμουν απίστευτα, δεν άκουγες τη φωνή μου στην αρχή, αλλά τελικά, για κάποιον λόγο το συνέχισα μέχρι το Λύκειο με πολλή χαρά. Έπειτα ήμουν πολύ αντιδραστική με τις πανελλήνιες και ενώ δεν το είχα σκεφτεί ιδιαίτερα, τελευταία στιγμή άλλαξα μηχανογραφικό και έβαλα πρώτη τη Σχολή Θεάτρου του Α.Π.Θ. Και πέρασα. Κάπως κατάλαβα πως αυτό θέλω να κάνω.
Αυτή τη σχολή δεν την τελείωσα ποτέ βέβαια, γιατί παράλληλα, μου μίλησαν για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Εγώ ωστόσο δεν είχα ιδέα. Λέω ''ας πάω, και ας δίνω μέχρι τα 25, που ήταν το όριο''. Τελικά πέρασα και αποφοίτησα από εκεί. Νομίζω πως, με πολλά σκαμπανεβάσματα, του τύπου, θα βαρεθώ, θα σιχαθώ, θα πεινάσω, καταλήγω κάθε φορά να λέω πως παρ' όλα αυτά, εγώ αυτή τη δουλειά θέλω να κάνω. Αυτό μ' αρέσει και πάνω σε αυτό θέλω να εξελιχθώ.
Τώρα είμαι στην Αθήνα και προσπαθώ όπως όλοι...Κάπως έτσι.

β) Θα μας πείτε 5 πράγματα για τον εαυτό σας, που ξέρουν κυρίως οι πολύ αγαπημένοι σας; 

1. Θέλω να τραγουδάω παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα και ό,τι άλλο μ' αρέσει, σε ταβέρνες και μαγαζιά με μπουζούκι ντέφι και ό,τι άλλο ολοκληρώσει το σχήμα.
2. Μ' αρέσουν πολύ τα μηχανάκια και θέλω να πάρω μεγαλύτερο και να τρέχω ανελέητα σε μέρη που δε θα ενοχλήσω κανέναν.
3. Σιχαίνομαι -δυστυχώς- το μαγείρεμα.
4. Λατρεύω την Ελευθερία Αρβανιτάκη από όταν ήμουν τεσσάρων χρονών και έμπαινα μπροστά στο ράδιο για να μην το αλλάξουν.
5. Μ' αρέσουν πολύ οι χειρωνακτικές εργασίες, γίνομαι λίγο ''Βαγγέλας'' σε αυτά (είναι ένα παρατσούκλι μου). Εννοώ είτε στο συνεργείο, είτε στο να στήσουμε - ξεστήσουμε ένα σκηνικό. Αυτά τα έπιπλα τύπου ''φτιάξτο μόνος σου'' ας πούμε, είναι η καλύτερή μου.

2) Μετά τις πετυχημένες παραστάσεις τον περασμένο Μάη στο θέατρο Μεταξουργείο, η παράσταση Ατσάλι επιστρέφει ξανά στο ίδιο θέατρο. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την συγγραφέα του έργου και για την παράσταση;

Ναι, με πολλή χαρά συνεχίζουμε με αυτήν την ωραία ομάδα. Η Ρόνα Μονρό, που έγραψε το ''Ατσάλι'', είναι μια σκωτσέζα συγγραφέας (όλο το έργο άλλωστε διαδραματίζεται στη Σκωτία), της οποίας αρχικός στόχος ήταν να γίνει αυτό το κείμενο ταινία. Εγώ δεν έχω να σας πω πολλά... Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν ο αιχμηρός και άμεσος λόγος της. Έχει μια πολύ μεστή, γεμάτη -δεν ξέρω πώς να την ονοματίσω- γραφή, και ταυτόχρονα πολύ ιδιαίτερο χιούμορ.
Στην παράσταση η μετάφραση έχει γίνει από την κ. Χριστίνα Μπάμπου- Παγκουρέλη, η οποία νομίζω κατάφερε να διατηρήσει όλα αυτά τα στοιχεία. Με αυτό το κείμενο λοιπόν στα χέρια μας φτιάξαμε μια παράσταση στην οποία ήδη το περιβάλλον σε βάζει σε ένα κλίμα ασφυκτικό και ιδιαίτερο. Βρισκόμαστε πάντα μέσα σε μια φυλακή. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είναι μια παράσταση με εντάσεις, εικόνες και πολλά πατήματα για συζήτηση.

3)Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας του έργου;

Έχουμε μια ισοβίτισσα μάνα 45 χρονών, η οποία σκότωσε τον άντρα της όταν η κόρη της ήταν 10 χρονών. Η κόρη της έρχεται λοιπόν μετά από 15 χρόνια στο επισκεπτήριο της φυλακής για να τη δει. Μπορεί μια κόρη να συγχωρέσει μια μάνα που της στέρησε τον πατέρα; Πάνω σε αυτό τώρα, χτίζονται και γκρεμίζονται διάφορα. Είναι δύο γυναίκες άγνωστες, θα έλεγε κανείς. Υπάρχουν λοιπόν τα ερωτήματα του αν θα έρθουν κοντά, αν θα καταφέρουν να βρουν ισορροπίες και αν θα μάθουμε την αιτία της δολοφονίας, την οποία γνωρίζει μόνο η Φέη, η μάνα. Εστιάζουμε λοιπόν πολύ στις σχέσεις. Όλα αυτά γίνονται υπό την επίβλεψη δύο σωφρονιστικών υπαλλήλων, οι οποίοι είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες και αφήνουν, ο καθένας ξεχωριστά το δικό τους αποτύπωμα.

4) Ποιος είναι ο ρόλος σας;

Ο ρόλος μου είναι μια κοπέλα 25 χρονών, η Τζόσυ Κερ. Είναι στέλεχος επιχειρήσεων, δυναμική και κατασταλαγμένη, αλλά προφανώς το παρελθόν της έχει αφήσει
πληγές και κενά. Αυτά τα κενά προσπαθεί, καθ' όλη τη διάρκεια, να γεμίσει. Προσπαθεί πάρα πάρα πολύ. Έχει μια μεγάλη διαδρομή κατά τη διάρκεια του έργου και το στοίχημα μου ήταν να φανεί αυτή η διαδρομή, το πώς δηλαδή συστήνεται στην αρχή και πώς στο τέλος.

5) α) Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να προσεγγίσετε την ψυχοσύνθεση της κόρης μιας εν δυνάμει δολοφόνου;

Μ' αρέσει να εργάζομαι πάνω σε πράγματα που μου είναι ξένα. Αυτή είναι άλλωστε και μια πλευρά της δουλειάς μου. Δεν ξέρω να σας πω ακριβώς. Σίγουρα δεν ήταν εύκολο, αλλά ακόμη κι αν έπρεπε να φέρω εμένα την ίδια πάνω στη σκηνή, νομίζω θα ήταν το ίδιο δύσκολο. Πήγα με βάση το κείμενο, ακολούθησα τις αλλαγές που καλείται να αντιμετωπίσει αυτό το πλάσμα, προσπάθησα να βρω τις τονικότητες της και τον χαρακτήρα της.
Μάλλον αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι αντιμετώπισα αυτόν τον ρόλο όπως θα έκανα σε όλους τους ρόλους, ψάχνοντας, δουλεύοντας και ξενυχτώντας πάνω στο κείμενο και τον χαρακτήρα.

β) Το παρελθόν μπορεί άραγε να αποτελεί μια εν δυνάμει "φυλακή" για τη Τζόσυ;

Φυσικά. Για μένα δεν υπάρχει ερωτηματικό εδώ. Είναι εγκλωβισμένη στο παρελθόν και αυτό που παλεύει να καταφέρει είναι να βρει το κλειδί για να βγει έξω.

6) Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στη πόλη;

Περνάω μια περίοδο που δε θέλω να διαβάσω τίποτα. Αλλά λατρεύω τα παραμύθια. Ένα που αγαπώ πολύ γιατί με ηρεμούσε όταν ήμουν μικρή λέγεται ''Η αρκούδα ροχαλίζει''. Έχω κάνει τους καλυτέρους ύπνους μ' αυτό, μάλλον θα πρέπει να το ξαναδιαβάσω.

Τραγούδι; Δισκογραφία ολόκληρη! Αυτό που ακούω πολύ αυτή την εβδομάδα είναι το ''Γιατί θες να φύγεις'' της Γιώτα Λύδια.

Δεν έχω αγαπημένο σημείο στην πόλη, όπου είναι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, διαφορετικά το κρεβάτι μου.

7) Πέρα από την παράσταση αυτή, υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια για την φετινή σεζόν;

Υπάρχουν συζητήσεις, αλλά όχι κάτι σίγουρο, είναι τέτοια η φύση της δουλειάς που βρισκόμαστε διαρκώς σε αναζήτηση εργασίας.

8) Θα θέλαμε να κλείσουμε, με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr.

Ευχαριστώ πολύ για το κάλεσμα και την κουβέντα μας. Θα χαρώ πολύ να τα ξαναπούμε.

Φωτογραφίες: Αντώνης Χρήστου

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.

Μπορείτε να διαβάσετε την κριτική μας για την παράσταση εδώ.

Μπορείτε να διαβάσετε την συνέντευξη της σκηνοθέτιδας Νάντιας Φώσκολου, στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση «Ατσάλι» της Rona Munro που επιστρέφει για 2η χρονιά στο θέατρο «Μεταξουργείο», εδώ.

.