Συνέντευξη της Αρκαδίας Ψάλτη στο θεατρο.gr

Καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στη σελίδα μας. Χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω.
Καλησπέρα σας, η χαρά είναι και δική μου.

1) Κυρία Ψάλτη, είστε μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, φωτογράφος. Τι από όλα αυτά σας εκφράζει περισσότερο και γιατί;
Με δεδομένο ότι έχω να πιάσω φωτογραφική μηχανή σχεδόν 20 χρόνια θα έλεγε κανείς ότι ζω και εκφράζομαι μέσα από το θέατρο. Όμως οι φωτογραφικές σπουδές και η επαγγελματική δραστηριότητα που είχα, έχουν αφήσει ανοιχτές περιοχές αντίληψης και έκφρασης της πραγματικότητας μέσα από το κάδρο το φωτογραφικό και συχνά πυκνά, συνειδητά και ασυνείδητα, αυτές συνομιλούν με όλες τις άλλες που ανοίγονται μέσα στο θέατρο. Επί του πρακτέου τώρα, κάποιες παραστάσεις μου, τις φωτίζω εγώ.

2) Ο θεατρικός σας εαυτός που ζει και τι αναζητά από την θεατρική τέχνη;
Ζει παντού όπου βρίσκομαι και με πάει εκεί όπου ζει κάθε φορά. Ένα κείμενο είναι η αφορμή να ξεκινήσει το ταξίδι. Νομίζεις ότι ξέρεις που θες να πας. Μα αυτό θα σε πάει εκεί που δεν φαντάστηκες. Θα σου ανοίξει κόσμους κρυφούς. Θα ανακαλύψεις τόσα και τόσα. Και όσα αντέχεις θα τα δεις. Καλλιέργεια ψυχής αναζητά.

3) Ποιοι αποτελούν τη θεατρική ομάδα «Αγγελοπετριά»; Πότε και πώς δημιουργήθηκε;
Δημιουργήθηκε χωρίς πλάνο, ξαφνικά. Το 2014 με την παράσταση ''Πιτσιμπούργκο'' της Σώτης Τριανταφύλλου. Δέχθηκα κατακέφαλα μια πέτρα που όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ήταν από φύλακα άγγελο. Εξού και το όνομα της. Από τότε και μετά από έξι θεατρικές παραγωγές, διερευνάω ακόμη τι σημαίνει ''ομάδα''. Μεγάλη κουβέντα , που πρέπει να προσμετρηθούν πολλές παράμετροι, που σχετίζονται και με την φύση της δουλειάς και την ανθρώπινη ψυχή. Η ''Γυνή πλέουσα'' ξεκίνησε με δύο αγαπημένες συνεργάτιδες, την Μαρία Ρεβελάκη και την Λένια Ξενάκη και συνεχίζει το ταξίδι της με τις εξίσου αγαπημένες, Μαρίνα Πολυμέρη και Στεφανία Γώγου.

4) Η θεατρική ομάδα «Αγγελοπετριά» παρουσιάζει το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, "Γυνή πλέουσα" από την Κυριακή 11 Ιουνίου στην Εταιρεία φίλων Παναγιώτη Κανελλόπουλου σε σκηνοθεσία δική σας. Θα μας πείτε λίγα λόγια για το εγχείρημα αυτό και για τον συγγραφέα;
Με εμπνέει και έχω ασχοληθεί, με την δραματοποίηση λογοτεχνικών κειμένων. Όπως με ενδιαφέρει πολύ και το σύγχρονο ελληνικό θεατρικό κείμενο. Δεν ονειρεύομαι ας πούμε να ανεβάσω έργα του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου, παρόλο που πέρσι το καλοκαίρι ανέβασα το “Περλιμπλίν και Μπελίσα'' του Λόρκα και την απόλαυσα την διαδρομή, όσο να ανακαλύψω και να παρουσιάσω σύγχρονο ελληνικό θεατρικό έργο. Θέματα που αγγίζουν την ελληνική πραγματικότητα και ιδιοσυγκρασία.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, ο Παπαδιαμάντης ποικιλοτρόπως είναι μια ευλογημένη, αδαμάντινη επιλογή. Στα κείμενα του ο χρόνος και ο χώρος καταλύονται μα και ταυτόχρονα είναι τόσο καθοριστικοί. Γοητεύει ένα ταξίδι στις αρχές του 1900 σε ένα μικρό ναυτικό νησί, με θέμα όμως τόσο σύγχρονο και βαθύ, όσο κι ο πυρήνας της άχρονης ψυχής. Έχει τέτοια
ευαισθησία, τόση ενσυναίσθηση και συμπόνια που όλα τα κάνει ποίηση. Και τόσο χιούμορ όμως μαζί. Ένα μεγάλο χαρούμενο χαμόγελο φωτίζει πάντα την θλιμμένη του ματιά. Η Καραβοκυρού και τα άλλα πρόσωπα του διηγήματος, η Χρυσώ της Μπούλμπαινας, η Μαθίνα η Καζινίτσα, ο Μανώλης, ο Κισσιώτης, ο Καραβοκύρης, όλοι, αναμετριούνται με την μοναξιά, την απουσία, την έλλειψη. Η καραβοκυρού την πνίγει μέσα στο κρασί.

5) Ποιες είναι οι κατευθύνσεις της θεματικής της παράστασης σας;
Το θέμα είναι ο αλκοολισμός και γενικότερα η υπεραναπλήρωση του συναισθηματικού κενού, σε εθισμούς με ουσίες. Γιατί ψυχότροπο μπορεί να είναι επίσης και το φαγητό ή και τα χρήματα. Διερευνούμε λοιπόν, πώς ο άνθρωπος λειτουργεί, τι νιώθει, τι δημιουργεί όντας μέσα σε καθεστώς βασικών συναισθηματικών ελλείψεων. Τι κοινωνία φτιάχνει. Και πως μπερδεύεται και αρπάζει ως σωσίβια σχεδία αυτό που τον βυθίζει στην καταστροφή.

6) Η ''Γυνή πλέουσα'' θα παιχτεί στον προαύλιο χώρο ενός πανέμορφου οικήματος στην Πλάκα, που στεγάζεται η Εταιρεία Φίλων Παναγιώτη Κανελλόπουλου και τελεί υπό την αιγίδα του. Θα μας πείτε λίγα λόγια για τον χώρο αυτό;
Είναι ο χώρος που στεγάζεται η Εταιρεία, που έχει ως κύριο σκοπό την διατήρηση της μνήμης του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και της προσφοράς του στην πολιτική και πνευματική ζωή της Ελλάδας. Είναι ένα νεοκλασσικό κτίσμα με πανέμορφη αυλή που φέρει ως φυσικό σκηνικό, την εικόνα και την ατμόσφαιρα της εποχής που διαδραματίζεται το διήγημα του Παπαδιαμάντη. Έχουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ καρδιάς για την παραχώρηση του χώρου και για την στήριξη στην καλλιτεχνική μας δράση.

7) Ποια θα ορίζατε ως τα κριτήρια επιλογής των έργων που σκηνοθετείτε κάθε φορά;
Πέρα απ΄ όσα προανέφερα που ουσιαστικά είναι το αποτέλεσμα, αυτό που με κινεί κάθε φορά είναι το ένστικτο. Μια ασυνείδητη συνομιλία συντελείται μέσα μου και την αφήνω να με οδηγεί.

8) Θα θέλαμε να κλείσουμε με μια ευχή για τη σελίδα μας ή/και με μερικούς στίχους ενός αγαπημένου σας ποιήματος ή τραγουδιού.
Η ευχή μου απ΄ την καρδιά μου και για εσάς και για την σελίδα είναι πάντα να δημιουργείτε να μαθαίνετε και να συντελείτε, ομορφιά, φως και αγάπη.

Κώστας Ουράνης
Πάψτε πιά να εκπέμπετε το σήμα του κινδύνου,
τους γόους της υστερικής σειρήνας σταματήστε
κι αφήστε το πηδάλιο στης τρικυμίας τα χέρια:
το πιο φριχτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε!

Για την φωτογραφία πορτραίτο της κυρίας Ψάλτη credits: Δημήτρης Βλάικος.

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.